چکیده در نیمه دوم قرن بیستم،آن چه در سیاست های جمعیتی بیش ترین مباحث را در اطراف خود برانگیخت،رشد سریع جمعیت و تمرکز فزاینده آن در یک یا چند نقطه شهری در کشور های مختلف بود.این قضیه در بیش تر کشور های در حال توسعه توجه برنامه ریزان را به تمرکز زدایی فضایی-کالبدی سرزمین با هدف توازن سکونت گاهی و کاهش نابرابری های منطقه ای و دو گانگی شهری-روستایی به اتخاذ راهبرد هایی دست زدند که یکی از مهم ترین آن ها توجه به شهر های میانی و حمایت از این شهر ها بود.این سیاست بر این فرض استوار بود که شهر های میانی در فرایند توسعه فضایی و مناطق مختلف نقش مثبت و تعیین کننده ای دارد. مفهوم میانی طبیعتاً نسبی است و دامنه چنین شهر هایی که سطوح میانی سلسله مراتب شهری را می سازند،همیشه در میان کشور ها متفاوت است و بستگی به الگوی آن ها از سکونت شهری و سطوح توسعه یافتگی و ....دارد علاوه بر این میانی بودن در یک سلسله مراتب شهری نه تنها یک مقیاس جمعیتی متوسط را نشان می دهد بلکه رابطه متقابل بین مردم و سازمان هایی که بین شهر های متوسط و بزرگ تر و شهر های متوسط و کوچک تر را نشان می دهد.هدف از این پژوهش بررسی نقش شهر میانی سمنان در ایجاد انگیزه برای مهاجرت بیش تر افراد به شهرستان سمنان است تا با بالفعل کردن پتانسیل های شهر میانی به جمعیتی بیش از برآورد افق1400 درسده سوم استان دست یافت و نتایج نشان داد که درشهر سمنان عامل اشتغال می تواند به عنوان عامل اساسی و پایه ای برای جذب جمعیت و مهاجر پذیر شدن بیشتر شهرستان عمل نماید.در شهر سمنان نرخ بیکاری پایین می تواند به عنوان عامل مهم و تاثیر گذار برای جذب جمعیت ومهاجر پذیر شدن بیش تر شهرستان عمل نماید فاصله کم شهر میانی سمنان با مراکز استان های پیرامون خود می تواند به عنوان یک فرصت و مزیت مناسب برای جذب بیشتر مهاجرین قلمداد گردد وبه علت موقعیت ممتازی که این شهرستان از کلان شهرهای اطراف خود دارد می تواند نقش پله ای کردن مهاجرت را به خوبی ایفا نماید. واژگان کلیدی: مهاجرت،اشتغال،نرخ بیکاری،شهر میانی سمنان