پایان نامه ی پیش رو به بررسی اقتصاد هنر و بازار نقاشی ایران طی سال های 1367 تا 1389می پردازد. با افزایش تعداد هنرجویان و دانش آموختگان دانشگاهی رشته ی نقاشی در طی این سال ها، تولید و عرضه ی آثار نیز به همان نسبت افزایش یافته است. فروش آثار هنرمندان ایران در بازار هنر خاورمیانه از سال 1385 به این سو، منجر به تحولاتی در بازار داخلی نقاشی ایران شده است. روش تحقیق در پژوهش حاضر «توصیفی- تحلیلی» بوده و گردآوری دادهها با شیوههای اسنادی و میدانی صورت گرفته است. بحران های اجتماعی اقتصادیِ جامعه ی بعد از جنگ تحمیلی و همچنین عدم اتخاذ سیاست های مناسب ازسوی دولت های بعد ازجنگ در خصوص ایجاد بازارهنر، سبب شد تا فروش آثار هنری در بیش از 17 سال راکد مانده و فقط از سوی بخش خصوصی و به طور ناقص و محدود در نقاطی از تهران جریان داشته باشد. همچنین فروش آثار برخی هنرمندان ایرانی در بازار خارجی از سال 1385 به این سو، بر قیمت آثار هنرمندان فعال در بازار داخلی نقاشی ایران و همچنین بر مضامین و شیوه ی ارایه ی آثار برخی از آنان تاثیرگذار بوده است. علی رغم این مسئله، در خصوص تغییر ذائقه ی خریداران داخلی برای خرید آثار با همان مضامین و شیوه ی آثار فروخته شده در بازار خارجی، تغییر محسوسی مشاهده نمی شود.