شبکه های انتقال یکی از اجزای مهم سیستم های قدرت می باشند که وظیفه رساندن انرژی الکتریکی را از تولیدکنندگان به مصرف کنندگان بعهده دارند. با رشد روزافزون بارهای الکتریکی و همچنین افزایش میزان تولید نیروگاه ها، شبکه انتقال نیز به تناسب توسعه یابد. این توسعه بایستی به موقع، اقتصادی و بهینه انجام پذیرد. از طرفی تغییر در وضعیت مدیریت بازار برق و قوانین حاکم بر آن که تحت عنوان تجدید ساختار از آن نام برده می شود دیدگاه، اهداف و محدودیت های جدیدی در نگرش به روش های بهنیه سازی باز نموده است. در این رساله ضمن بررسی و شناخت شبکه های قدرت و خصوصیت آنها در حالت تجدید ساختار، خصوصا عدم قطعیت میزان بار مصرفی، با روش های مختلف بهینه سازی توسعه شبکه های انتقال آشنا شده و با کمک گرفتن از مدل های بهینه سازی کلاسیک و ابتکاری، راه حل ترکیبی ارایه گردیده است که ضمن تقویت نقاط قوت، سعی بر پوشش نقاط ضعف این مدل ها توسط یکدیگر شده است. مدل ارایه شده ترکیبی از مدل بهینه سازی کلاسیک دسترسی به مقصد و الگوریتم ژنتیک می باشد. جهت ارزیابی این مدل از شبکه های استاندارد ieee استفاده شده است.