برای تحلیل داده های فضایی-زمانی که بر حسب موقعیت فضایی و زمانی به یکدیگر وابسته هستند، لازم است ساختارهمبستگی آن ها توسط کواریانس فضایی-زمانی تعیین گردد. این تابع کواریانس که نقش به سزایی در پیشگویی موقعیت های فضایی یا زمانی فاقد مشاهده دارد، معمولا نامعلوم است و بایستی بر اساس مشاهدات برآورد شود. پذیرش فرض هایی مانند مانایی، تقارن و تفکیک پذیری تابع کواریانس فضایی-زمانی به نحو قابل ملاحظه ای برازش یک مدل معتبر به داده ها را تسهیل می نماید. اما ضرورتا این فرض ها در مسائل کاربردی محقق نمی باشند. لذا لازم است صحت هر یک از آن ها مورد بررسی قرار گیرند. در سال های اخیرمطالعات زیادی در زمینه بررسی تحقق این فرض ها با روش های پارامتری و ناپارامتری صورت پذیرفته است. در این پایان نامه ابتدا با فرض گاوسی بودن میدان تصادفی آزمون تفکیک پذیری نسبت درستنمایی میشل بیان می شود. سپس بدون هیچ-گونه فرضی بر روی توزیع داده ها، انواع آزمون های ناپارامتری و طیفی ارائه شده برای تقارن و تفکیک پذیری تابع کواریانس فضایی-زمانی معرفی خواهند شد. آن گاه اندازه و توان هر یک از آزمون های مطرح شده درمطالعه شبیه سازی تحت شرایط مختلف ارزیابی شده و تحت شرایطی یکسان آزمون های مختلف تقارن وتفکیک پذیری مورد مقایسه عددی قرار می گیرند و برای وضعیت های مختلف آزمون مناسب تر معرفی می شود. نهایتا روش های آزمون برتر برای بررسی هر یک از ویژگی های ساختارهمبستگی داده های سرعت باد اقیانوس آرام به کار گرفته شده و تابع کواریانس فضایی-زمانی مناسب به داده ها برازش داده می شود.