این پایان نامه برای اولین بار در ایران به مسئله پوشش ریسک افزایش امید به زندگی برای نهاد هایی که از طریق مالی با امید به زندگی در ارتباط هستند با موضوعیت ایران و از طریق ابزارهای مالی می پردازد. در واقع نمودار های تهیه شده درفصل اول این پایان نامه شاهدی بر وجود افزایش امید به زندگی در ایران می باشند و توجه را به این نکته جلب می نمایند که موسساتی که در ارتباط مالی با مسئله عمرهستند برای جلوگیری از بحران های مالی احتمالی آتی باید به این ریسک توجه نمایند و راهی را برای پوشش آن در نظر بگیرند. مسئله ای که در زمان پوشش ریسک و قیمت گذاری ابزار مالی مورد استفاده باید به آن توجه داشت مسئله تصادفی بودن نرخ مرگ و میر، نرخ بهره و مسئله ریسک پرمیوم است که روش های مختلفی برای این موارد موجود است مانند روش های لی-کارتردر پیش بینی نرخ مرگ و میر و یا روش وانگ در قیمت گذاری. در سال های اخیر دو مورد انتشار یافته از اوراق قرضه وجود داشته اند: اوراق قرضهswiss re و eib/bnp که اولی موردی موفق بود و نرخ مرگ و میر را در پرداخت ها مد نظر قرار داد و دیگری که مورد ناموفق بود و نرخ تابع حیات را برای پرداخت در زمان سررسید مد نظر قرار می داد. از آن جاکه آزمون های آماری ناپارامتریکی فریدمن و ویلکاکسون وجود افزایش امید به زندگی در ایران و بنابراین وجود این ریسک برای صندوق های بازنشستگی در کشور را تایید می کردند، با در نظر گرفتن مواردی که برای قیمت گذاری چنین پوششی در ایران باید آن را در نظرگرفت مانند نرخ بهره، ریسک پرمیوم و احتمال زنده ماندن، قیمت اوراق قرضه عمر در زمان انتشار با سررسیدی 25 ساله برای افراد بازنشسته سازمان بازنشستگی کشوری ایران در بیشترین فراوانی گروه سنی مورد بررسی قرار گرفت و نهایتا قیمتی به عنوان قیمت منصفانه برای انتشار چنینی اوراقی در ایران در نظر گرفته شد. در این راستا قیمت بهره با توجه به نرخ سود سپرده سرمایه گذاری یک ساله در بانک ها و ریسک پرمیوم با در نظر گرفتن نرخ بازده سهام در بورس و احتمالات از جدول عمر ایجاد شده توسط سازمان بهداشت جهانی برای سال 2008مورد استفاده قرار گرفتند.