امروزه با افزایش تمایل به استفاده از انرژی های تجدیدپذیر، استفاده از توان بادی بسیار مورد توجه قرار گرفته و ضریب نفوذ توان بادی در مدار افزایش یافته است. از آنجا که میزان توان خروجی این واحدها با دقت بالا قابل پیش بینی نیست، افزایش ضریب نفوذ تولید توان بادی در سیستم قدرت اثر مهمی بر نحوه ی برنامه ریزی و توزیع توان دارا می باشد. در این پایان نامه، از یک مدل بهینه سازی تصادفی جهت برنامه ریزی بهره برداری از سیستم قدرت با حضور گسترده تولید توان بادی و لحاظ نمودن عدم قطعیت در پیش بینی باد و بار استفاده شده است. در این مدل، خطا در پیش بینی باد و بار در هر ساعت به صورت تابع توزیع نرمال در نظر گرفته شده و در بازه ی برنامه ریزی به صورت درخت سناریو مدل می شود. همچنین تمامی سناریوها به همراه احتمال آنها در تابع هدف لحاظ شده و برای آنها نیز برنامه ریزی اقتصادی انجام می شود. جهت مقایسه و بررسی کارایی معیار تصادفی، برنامه ریزی سیستم با استفاده از معیار امنیت قطعی و تصادفی بر روی شبکه سه شینه در بازه ی زمانی 4 ساعته انجام شده است. همچنین به منظور دستیابی به اهداف زیست محیطی، استفاده از انرژی های تجدیدپذیر به خصوص انرژی باد در سیستم قدرت بسیار مورد توجه قرار گرفته است. با وجود اینکه واحدهای بادی به خودی خود تولیدکننده ی گازهای آلاینده ی هوا نمی باشند، ممکن است سبب تغییراتی در برنامه ریزی تولید واحدهای حرارتی شوند که این تغییرات موجب تولید میزان گازهای آلاینده بیشتری توسط واحدهای حرارتی شود. بنابراین در نظر گرفتن میزان انتشار آلاینده های واحدهای حرارتی در برنامه ریزی مشارکت واحدها با حضور نیروگاه های بادی ضروری به نظر می رسد. در این پایان نامه دو روش به منظور در نظر گرفتن میزان انتشار آلاینده ها در برنامه ریزی سیستم قدرت پیشنهاد شده است. مدل ارائه شده بر روی شبکه ی30 شینه ی ieee در بازه ی زمانی 6 ساعته آزمایش شده است. نتایج نشان می دهد برنامه ریزی بهره-برداری با استفاده از معیار امنیت تصادفی هزینه ی بهره برداری پایین تری را نسبت به معیار امنیت قطعی خواهد داشت. کلید واژه - تولید توان بادی، انتشار آلاینده های هوا، برنامه ریزی مشارکت واحدها، برنامه ریزی تصادفی، بهینه سازی چند منظوره.