چکیده هدف اصلی این مطالعه بررسی رابطه بین آلودگی صوتی با شیوع آسیبهای روانی و سانحه بوده است. پژوهش حاضر به روش توصیفی تحلیلی و به صورت مقطعی صورت گرفته است. جامعه آماری شامل کارکنان کارخانه سیمان شمال بوده است. حجم نمونه مورد پژوهش 140 نفر از کارکنان قسمت های مختلف بوده که به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب گردیدند. ابزار های مورد استفاده برای جمع آوری داده ها، دستگاه صداسنج cell405b2 ، تکنیک نمونه برداری از رفتار ایمنی و پرسشنامه سلامت عمومی ghq با ضریب اعتبار 84/0 وپایایی 82/0 بوده است . محقق برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی شامل تحلیل واریانس،آزمون تی مستقل و ضریب پیرسون بهره جسته است. مطالعات پیشین، اشاره به رابطه بین خطر شیوع آسیب روانی با حوادث شغلی دارد؛ بطوریکه نتایج این مطالعه نیز نشان داد که شیوع آسیبهای روانی با سانحه رابطه مستقیم معنی داری با یکدیگر داشته، همچنین با مقایسه و تحلیل واریانس گروههای شغلی مختلف بین آلودگی صوتی و شیوع آسیبهای روانی و سانحه رابطه مستقیم و معنی داری وجود داشت. از آنجایی که صدا به عنوان متغیرمستقل بر بهداشت روان و به عنوان متغیر ثانویه بر اعمال ناایمن و در نتیجه وقوع احتمالی حوادث اثر به سزایی دارد، بنابراین کنترل و کاهش صدا به ویژه در مسیر انتشار صدا پیشنهاد می شود چراکه این شیوه قابلیت اجرایی بالاتری دارد. همچنین از آنجایی که نمرات بالا درآسیب روان و بلاخص در اضطراب و افسردگی، با سانحه واعمال ناایمن همبستگی بالایی داشت برگزاری دوره های مهارت مقابله با اضطراب و افسردگی نیز پیشنهاد می شود. کلید واژه ها: آلودگی صوتی، آسیب روانی، سانحه