چکیده: این پژوهش به تبیین میزان تاثیر اجرای طرح ارزشیابی توصیفی بر عزت نفس و بهداشت روان دانش آموزان پسر دوره ی ابتدایی شهر شیراز پرداخته است. به همین منظور 200 دانش آموز دوره ی ابتدایی از مدارس مشمول طرح ارزشیابی توصیفی به عنوان گروه گواه و همچنین 200 دانش آموز از مدارس هم سطح آنها که بر مبنای الگوی سنتی مورد ارزشیابی قرار می گیرند به صورت خوشه ایی چند مرحله ایی انتخاب شده است. ابزارهای اندازه گیری مورد استفاده در این پژوهش عبارت بودند از: آزمون بهداشت روانی psd وآزمون پنج مقیاس عزت نفس پپ و همکاران (1989). در این پژوهش برای تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی و استباطی (تی گروه های مستقل) استفاده شد. نتایج پژوهش نشان می دهد که: بهداشت روانی دانش آموزان پسر ابتدایی مشمول طرح ارزشیابی توصیفی بیشتر از مدارس عادی بوده است و معنادار می باشد، بین ارزشیابی سنتی و توصیفی از نظر عزت نفس تفاوت معنی داری وجود ندارد، بین ارزشیابی توصیفی و سنتی از نظر ابعاد بهداشت روان فقط بعد توجه و تمرکز تفاوت معنی داری وجود دارد و از نظر مشکلات درونی سازی و مشکلات برونی سازی تفاوت معنی داری وجود ندارد، بین ارزشیابی توصیفی و سنتی از نظر مقیاس تحصیلی تفاوت معنی داری وجود دارد ولی از نظر مقیاس کلی، مقیاس جسمانی، مقیاس خانواده و مقیاس اجتماعی تفاوت معنی داری وجود ندارد. نتیجه ی پژوهش این که با برطرف شدن اشکالات کاری ارزشیابی توصیفی در مدارس می تواند به عنوان یک ارزشیابی تاثیرگذار در جامعه ی آموزش مورد استفاده قرار گیرد.