امتحانات ایلتس و تاقل ای-بی-تی که به منظور سنجش میزان تبحر زبان انگلیسی برگزار میشوند بر پایه تئوریهای جدید ارتباطی زبان طراحی شده اند. داوطلبان جهت ادامه تحصیل در دانشگاههای انگلیسی زبان دنیا، مهاجرت به کشورهای انگلیسی زبان، تحصیلات تکمیلی در برخی از دانشگاههای داخلی، و استخدام در پاره ای از سازمانها و شرکتها در این امتحانات شرکت میکنند. بسیاری از آنان در دوره های آمادگی این دو آزمون ثبت نام مینمایند. در این راستا به نظر میرسد که معلمان و زبان آموزان به جای آموزش و یادگیری زبان انگلیسی به طور کار آمد و ارتباطی، بر تکنیکها و راه کارهای امتحانی تاکید دارند که منجر به بازتاب و تاثیر منفی بر نحوه آموزش و یادگیری زبان دارد. این تحقیق که مقایسه بازتابهای این دو آزمون در ایران است، به دو صورت کمی و کیفی صورت گرفته است که در آن 220 زبان آموز ایلتس و تافل ای-بی-تی، 40 معلم ایلتس و تافل ای-بی-تی، 200 شرکت کننده در ایلتس و تافل ای-بی-تی پرسشنلمه های مخصوص خود را پر کردند.با 10 معلم ایلتس و تافل ای-بی-تی مصاحبه شد و کلاسهای درسشان مورد مشاهده قرار گرفت. داده های جمع آوری شده مورد تحلیل های آماری توصیفی، جداول فراوانی و در صد ، نمودار، مجذور خی، تی تست و همچنین تحلیلهای کیفی قرار گرفتند. بر اساس نتایج به دست آمده این طور به نظر میرسد که این دو آزمون بازتابهای مغایر با آنچه که طراحان آنان در نظر داشتند از خود نشان دادند. این یافته میتواند روائی و اعتبار این دو آزمون استاندارد شده را تا حدود زیادی مورد پرسش قرار دهد. پرسشهائی مبنی بر اینکه آیا نمرات حاصله از این دو آزمون نشانگر تبحر و توانش زبانی داوطلبان این دو آزمون هستند وآیا نمرات قبولی بدست آمده آمادگی آنان را جهت ورود به دانشگاه ها و کار در محیط انگلیسی زبان نشان میدهند و یا نمایانگر مهارت آنان در استفاده از تکنیکها و راه کارهای امتحان میباشند. معلمان و زبان آموزان باید بیشتر به بازتاب های مثبت این آزمون ها در نحوه آموزش زبان و فعالیتهای یادگیری تاکید داشته باشند تا به موازات تدریس و فراگیری موثر،داوطلبان نه تنها به تبحر زبانی لازم برسند بلکه به نمره قبولی مورد نظر دست یابند.