پژوهش حاضر به منظور اثربخشی آموزش تاب آوری گروهی بر شادکامی و سلامت عمومی دانش آموزان دختر دبیرستانی انجام شده است. از این رو، 4 فرضیه مطرح گردیده است وجهت آزمون فرضیه ها از بین دانش آموزان سال اول دبیرستانهای شهرستان ارومیه با استفاده از پرسشنامه تاب آوری، شادکامی و سلامت عمومی تعداد 30 دانش آموز دختر که نمره تاب آوری، سلامت عمومی و شادکامی پایین داشتند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه 15 نفره جایگزین شدند. 15 نفر گروه آزمایش آموزش تاب آوری را دریافت کردند و 15 نفر گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند و در لیست انتظار قرار گرفتند. پس از اجرای 10 جلسه آموزش تاب آوری، تحلیل یافته ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس و آزمون مقایسه میانگینهای مستقل t نشان داد که تاب آوری، شادکامی و سلامت عمومی به طور معنادار تغییر یافتند. به طوری که با استفاده از آزمون کوواریانس 3 فرضیه اصلی مورد تأیید قرار گرفت. از جمله اینکه: 1- آموزش تاب آوری باعث افزایش سطح تاب آوری دانش آموزان می شود. 2- آموزش تاب آوری باعث افزایش شادکامی دانش آموزان می شود. 3- آموزش تاب آوری باعث افزایش سطح سلامت عمومی دانش آموزان می شود. همچنین آزمون کواریانس جهت 5 فرضیه فرعی نشان داد که: 1- آموزش تاب آوری باعث افزایش حرمت خود دانش آموزان می شود. 2- آموزش تاب آوری باعث افزایش رضایت خاطر دانش آموزان می شود. 3- آموزش تاب آوری باعث افزایش خلق مثبت دانش آموزان می شود. 4- آموزش تاب آوری باعث کاهش نشانه های بدنی دانش آموزان می شود. 5- آموزش تاب آوری باعث کاهش اضطراب دانش آموزان می شود. همچنین آزمون t مقایسه میانگین های مستقل با نمرات افتراقی جهت سه فرضیه فرعی باقی مانده نشان داد که: 1- آموزش تاب آوری باعث افزایش رضایت از زندگی دانش آموزان می شود. 2- آموزش تاب آوری باعث افزایش بهزیستی فاعلی دانش آموزان می شود. 3- آموزش تاب آوری باعث کاهش اختلال در عملکرد اجتماعی دانش آموزان می شود. بنابراین نتایج این پژوهش حاکی از آن است که تاب آوری نوجوانان به واسطه تغییر مولفه های هیجانی، اجتماعی و شناختی افزایش یافته بود. همچنین شادکامی و سلامت عمومی افزایش معناداری داشت. بنابراین، به نظر می رسد آموزش تاب آوری برای مدیریت مولفه های سلامت عمومی و شادکامی دارای اثربخشی است.