با توجه به اهمیت یافتن جایگاه زنجیره تأمین برای شرکت های مختلف در سال های اخیر و تبدیل شدن آن به یکی از مزیت های رقابتی، برقراری ارتباطات مداوم و موثر با تأمین کنندگان به عنوان بخش های بالادستی، می تواند نقش بسیار مهمی در استحکام و توازن این زنجیره ایفا کند. بررسی شرایط تأمین کنندگان و انتخاب تأمین کننده، فعالیتی است که به دلیل دخالت داشتن معیارهای کمی و کیفی مختلف که معمولا در تضاد با یکدیگرند، بسیار دشوار و پیچیده بوده و ابزار دقیق و مناسب خود را می طلبد. دشواری این امر وقتی تصمیم گیری ها بصورت گروهی انجام می شود بروز بیشتری می یابد.مدل های تحلیلی زیادی وجود دارد که به تصمیم گیری مدیران در چنین موقعیت های متضادی کمک می کند. در میان این رویکرد ها در مدیریت، مرسوم ترین آنها تصمیم گیری چند معیاره است. در این پژوهش، به منظور وزن دهی و رتبه بندی تامین کنندگان در شرکت مهرکام پارس، به ترتیب از دو تکینک anp و vikor استفاده شده است. این دو تکینک از تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره بوده و جزو مدل های جبرانی می باشند. در این پژوهش به دلیل اینکه معیارهایی که در انتخاب تامین کننده استفاده می شود بیشتر جنبه کیفی دارند و به صورت متغیر های کلامی بیان می شوند، لذا تمامی داده ها به صورت فازی بوده است. در واقع در هر دو روش مورد استفاده در این پژوهش از داده های فازی استفاده شده است. در نهایت با توجه اولویت بندی انجام شده براساس روش ویکور فازی، هر یک از آلترناتیو ها (تامین کنندگان) با توجه به ضریب اختصاص یافته، در برنامه ریزی چند هدفه به منظور تعیین مقدار سفارش قرار گرفته اند و با توجه فازی بودن داده ها، دامنه مقدار خرید از هر یک از تامین کنندگان مشخص شده است. در این تحقیق بهترین تامین کنندگان اولویت بندی شدند و مولفه های تاثیر گذار بر روی انتخاب تامین کننده و تعیین مقدار سفارش معرفی گردیدند.