چکیده موضوع مورد بررسی? در این پایان نامه، لغات تابو، دش واژه و دشنام واژه ها در زبان فارسی است. این قسمت از زبان با وجود حضور پررنگ خود در بین اهل زبان، به دلیل مسائل مختلف جزو محکومین اجتماعی است و پرداختن به آن امری خلاف نزاکت اجتماعی?است. با این حال در این پژوهش تلاش شده است بدون جانبداری از این عضو محکوم زبان، به تحلیل و بررسی آن پرداخته شود، و نکات ظریفی که در کاربرد آن در زبان وجود دارد به رشته ی تحریر در آید. در این پایان نامه ی به بررسی دلیل حضور این گونه ی زبانی در جامعه، بر خلاف محکوم بودنش، پرداخته شده است. هر چند این گونه ی زبانی در میان تمام اهل زبان شناخته شده است، اما گروه ها و طبقاتی خاص از جامعه بیشتر از آن استفاده می کنند و بر عکس گروه هایی تلاش می کنند خود را از آن دور نگه دارند. در بین زنان و مردان تفاوت هایی در کاربرد یا عدم کاربرد این گونه ی زبانی دیده می شود. زنان در برخورد با این واژگان محتاط تر عمل می کنند. نوع واژگان به کار برده شده به وسیله ی این دو گروه جامعه نیز تا حدودی متفاوت است. از لحاظ ساختار دستوری نیز زمان حال بیشترین کاربرد را در میان زمان های مختلف دارد. حال اخباری و التزامی به وفور دیده می شود. این گونه ی زبانی به دلایلی با زمان حال هماهنگی بیشتری دارد. در نهایت این که بیشتر جملات این گونه ی زبانی دارای یکی از صورت های خیال است. که در تأثیر گذاری آن مهم و حیاتی است. در این گونه، شواهد برای آرایه های ادبی مانند تشبیه، استعاره، کنایه، ضرب المثل و ... فراوان است. کلمات کلیدی تابو. دش واژه. دشنام واژه.داستان. طبقه. جنسیت. ساختار بلاغی. ساختار دستوری.