امروزه برنامه های سیستم های اطلاعات جغرافیایی (ساج) به شدت از فقر تعامل سازگار میان اجزای جداگانه ساجی و دور بودن از دیدگاه های سازمانی و در نتیجه پشتیبانی ضعیف از نیازمندی های واقعی سازمانی رنج می برند. با وجود تمام تلاش های مفید و قابل توجه ی که در بهبود روش های توسعه برنامه های ساجی صورت گرفته، هنوز راه حلی جامع و یکپارچه، که هم مسئله تعامل سازگار میان اجزای جداگانه ساجی و هم تطبیق با دغدغه های کسب و کاری در سازمان را بپوشاند، ارائه نگردیده است. این تحقیق دو مشکل اساسی در توسعه برنامه های ساج را مد نظر قرار داده و برای حل این مشکل راه حل معماری ارائه می دهد. راه حل ارائه شده در تحقیق هر دو مسئله تعامل سازگار میان اجزای جداگانه و همسویی با کسب و کار را مورد نظر قرار می دهد. کلید اصلی در راه حل ارائه شده برای حل مشکلات جاری، استفاده ی همزمان و مناسب از مفاهیم عالی و اساسی معماری سرویس گرا و استاندارد های ogc (open geospatial consortium) می باشد. تفاوت اساسی میان این مطالعه و فعالیت های دیگری که همزمان از این دو مورد استفاده کرده اند، در این است که، برخلاف کارهای گذشته در این مطالعه از معماری سرویس گرا به عنوان ابزاری جهت توسعه برنامه های ساجی استفاده نشده است، بلکه از آن به عنوان مفهوم اساسی در طراحی معماری استفاده گردیده است. راه حلی که در تحقیق ارائه می شود منجر به معماری نرم افزاری برنامه های ساجی خواهد شد که شامل دیدگاه معماری، الگو های معماری، و یک مدل سرویس گرا برای پوشش دیدگاه بیان شده می باشد. در نتیجه این تحقیق یک معماری نرم افزاری برای توسعه برنامه های ساجی ارائه می دهد، که هم دغدغه های ساجی و هم دغدغه های سازمانی را در نظر می گیرد. مدل ارائه شده در تحقیق مدلی چابک به همراه الگوهای مناسب بوده که سطح تعامل سازگار میان اجزای جداگانه و استفاده مجدد را در سازمان بالا می برد. همچنین مدل می تواند خود را با سازمان های مختلف تطبیق دهد و با برنامه های ساجی مختلف در اندازه های متفاوت سازگار شود.