در استنباط بر اساس تابع درستنمائی زمانی که وابستگی با بعد بالا وجود داشته باشد مشکل اساسی، کار با تابع درستنمائی است و در واقع برآورد پارامتر مدل است. یک روش برخورد با این مشکل استفاده از تابع درستنمائی مرکب است. در این پایان نامه با معرفی تابع درستنمائی دوتائی بعنوان شاخه ای از تابع درستنمائی مرکب نشان می دهیم این روش دارای قدرت انعطاف پذیری در تولید برآوردگرهای سازگار در موقعیت های پیچیده است.درسالهای اخیر علاقه و استفاده از نوعی تابع درستنمائی معروف به تابع شبه درستنمائی در حال افزایش است. انگیزه استفاده از برآورد ماکزیمم درستنمائی مرکب، جایگزین کردن تابع درستنمائی توسط تابعی است که ساده تر محاسبه ودر نتیجه ماکسیمم می شود. این نوع تابع درستنمائی اولین بار توسط بی سگ (1974) پیشنهاد شد.