از زمان معرفی نظریه ورودی توسط کرشن در سال 1982، بیشتر تمرکز تحقیقات بر تاثیر خروجی روی یادگیری زبان دوم بوده است.بعد از اینکه این نظریه توسط سوین به دلیل ناکافی بودن در توضیح کامل یادگیری زبان دوم مورد انتقاد قرار گرفت و بر تاثیر خروجی علاوه بر ورودی تاکید شد، تحقیقات فراوانی در این زمینه انجام شد. سوین در سال 1985 نظریه خروجی قابل فهم را مطرح کرد. یکی از حوزه های مرتبت با بحث خروجی، مبحث تعدیل خروجی است که تحقیق حاضر به آن پرداخته است. در این تحقیق به دو سوال عمده پاسخ داده شده است: اول اینکه اساسا تعدیل خروجی در یادگیری ساختارهای زبانی موثر است یا نه؟ و دوم اینکه اگر تاثیری دارد، آیا موارد یادگرفته شده در طولانی مدت قابل یادآوری هستند یا خیر؟ دو گروه 25 نفره در این تحقیق مشارکت داشتند که به گروه اول این فرصت داده شد که خروجی خود را تعدیل کنند اما گروه دوم اجازه تعدیل خروجی را نداشت. نتایج این تحقیق نشان داد که گروه اول ساختارهای زبانی را بهتر فراگرفت و همچنین قادر بود که آموخته های خود را در طولانی مدت نیز به یاد بیاورد.