پوزولانهای مصنوعی و طبیعی در جایگزینی با سیمان، عملکرد نسبتاً مناسبی در محیط های خورنده در سازه های بتنی از خود نشان داده اند . دوام بتن به ویژه در مناطق گرم خورنده شبیه آنچه که در سواحل جنوبی کشور ما برقرار است، از مسائل عمده دست اندرکاران و محققان امر بتن بوده است. اقدامات انجام شده طی دو دهه اخیر در جهت افزایش دوام و عمر مفید سازه های بتنی در چنین مناطقی بوده است. تحقیق حاضر با هدف بررسی مقاومت و دوام بتن در برابر محیط های خورنده به بررسی نمونه های ساخته شده با سیمان ممتازان کرمان، معمولی خاش و پوزولانی خاش با استفاده از واترپروف می پردازد.برای رسیدن به منظور فوق تعداد زیادی نمونه بتنی با ابعاد 15×15×15 سانتی متر مکعب ساخته شده است که آزمایش های مقاومت فشاری، نفوذ یون کلرید در سنین مختلف بر روی نمونه ها انجام گرفته است. نتایج آزمایش های فوق نشان می دهد که با گذشت زمان و افزایش عیار سیمان، مقاومت فشاری بتن افزایش یافته، وجود واترپروف تاثیر کمی بر مقاومت فشاری بتن دارد، همچنین مشاهده می شود مقاومت فشاری بتن ساخته شده با سیمان حاوی پوزولان،بیشتر از مقاومت فشاری بتن ساخته شده با سیمان معمولی است. مقاومت فشاری بتن نمونه ها در مخزن آب دریا و مخزن آب حاوی کلر کمتر از نمونه های مشابه در مخزن آب مقطر می باشد. با گذشت زمان، افزایش عیار سیمان و افزایش عمق از سطح بتن نفوذ یون کلرید کاهش یافته، و همچنین وجود واترپروف باعث نفوذ کمتر کلرید می گردد. نفوذ کلرید برای نمونه های مخزن آب دریا بعد از گذشت زمان نسبت به نمونه های مخزن آب حاوی کلر از سرعت کمتری برخوردار است، نوع سیمان تاثیر چشمگیری در میزان نفوذ کلرید در بتن دارد.نفوذ کلرید در نمونه های ساخته شده با سیمان پوزولانی کمتر از سیمان معمولی می باشد در کل سیمان کرمان عملکرد بهتری از خود نشان داده است.