تلاش برای بهبود خواص سطح غشاءهای پلیمری از قبیل غشاء پلی پروپیلن بسیار مهم می باشد. روش های متفاوتی از قبیل: تابش نور فرابنفش، تابش اشعه ی گاما و پلاسما و انباشت نانو ذرات اکسید های فلزی از جمله tio2 برای اصلاح ویژگی های سطح به کار گرفته می شود. این روش ها برای رسیدن به یکی از اهداف زیر به کار گرفته می شوند: ایجاد گروه های عاملی ویژه، افزایش انرژی سطح، افزایش آبدوستی یا آبگریزی و بهبود مورفولوژی سطح غشاءهای پلیمری می باشد. و همچنین قبل از لایه نشانی نانو ذرات tio2 روی سطح غشاء پلی پروپیلن، غشاء پلی پروپیلن به وسیله پلاسمای اکسیژن فعال شد. تاثیر قرار گرفتن نانو ذرات tio2 روی غشاء پلی پروپیلن فعال شده به وسیله پردازش پلاسما و مرجع با استفاده از میکروسکوپ روبشی الکترونی(sem)، میکروسکوپ نیروی اتمی(afm) مورد بررسی قرار گرفت. ساختار غشاء لایه نشانی شده و مرجع توسط پراش اشعه ی ایکس(xrd) مشخصه یابی گردید . اثر همزمان نانو ذرات tio2 و تابش نور فرابنفش برای بهبود آبدوستی سطح غشاء با استفاده از اندازه گیری زاویه سطح تماس قطره آب بررسی شد. این مطالعه نشان میدهد با افزایش درصد tio2 و افزایش زمان پرتودهی زاویه سطح تماس کاهش می یابد.