با فرض اینکه رابطه معناداری بین مدیریت سرمایه در گردش و سود آوری شرکت ها وجود دارد. در این تحقیق نمونه ای مشتمل بر 125 شرکت برای یک دوره زمانی 10 ساله (بین سالهای 1377تا 1386) از میان شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، گرفته شده است و اثر متغیر مدیریت سرمایه درگردش بر سود آوری شرکت مورد بررسی قرار گرفته است، از چهار متغیر میانگین دوره وصول مطالبات، گردش موجودی کالا، میانگین دوره پرداخت و چرخه تبدیل وجه نقد به عنوان نمایندگانی برای متغیر مدیریت سرمایه در گردش استفاده شده است، نیز از پنج متغیر نسبت بدهی، نسبت جاری، سایز شرکت، نسبت دارایی های مالی و شاخص بورس به عنوان متغیر های کنترلی استفاده شده است. در این تحقیق از تحلیل رگرسیون(gls) استفاده شده است. نتایج حاکی از این است که رابطه منفی معناداری بین متغیر های مدیریت سرمایه درگردش و سود آوری شرکت ها وجود دارد. این بدان معناست که افزایش چرخه تبدیل وجه نقد، می تواند سود آوری شرکت را افزایش دهد و ارزش مضاعفی برای سهامداران ایجاد کند.