جوشکاری از جمله فن آوری های بسیار رایج در دنیای امروز استو تاثیر جوشکاری و فرایندهای مختلف آن در راحتی زندگی امروز و نیز اثرات یک جوش خوب در ایمنی و سلامت انسان امری انکار ناپذیر است.اما آنچه اهمیت دارد این است که اتصالات جوش نسبت به فلز پایه معمولآ خواص مکانیکی پایین تری داشته و بیشتر در معرض آسیب و شکست قرار می گیرند که شناخت پارامتر های موثر در استحکام خستگی میتواند به ایجاد جوش های مقاوم تر به خصوص در برابر بارهای خستگی کمک شایان نماید.برای شناخت پارامترهای موثر در استحکام خستگی یا نرخ گسترش ترک در اتصالات جوش همواره دو پارامتر ساختار میکروسکوپی و تنش های پسماند مورد بررسی قرار می گیرد و اثر این دو عامل یا بصورت همزمان و یا مجزا ،بررسی می شود.در فصل اول از این پایان نامه پس از شناخت انواع روش های جوشکاری و انواع اتصالات،به بررسی پارامترهای وابسته به استحکام خستگی یا مقاومت به گسترش ترک این اتصالات طبق نتایج آزمایشگاهی دیگر محققین پرداخته ایم.این پارامترها شامل : ترکیب شیمیایی و نسبت فازی در فلز، اندازه دانه های کریستالی و ساختار فلز، عملیات حرارتی و پس گرمایش پس از فرایند جوشکاری، نوع فرایند جوشکاری، تزریق برخی عناصر در حین فرایند جوشکاری، تنش های پسماند، نوع فلز جوش یا فلز پر کننده، هندسه اتصال جوش، سرعت جوشکاری، اثر موقعیت ابزار نسبت به راستای لبه اتصال، شکل و اندازه عیوب کریستالی، نوع جریان الکتریسیته می باشد که در اکثر این پارامترها استحکام خستگی یا گسترش ترک از جنبه میکروسکوپی بررسی شده است.با توجه به بررسی کلیه نتایج کار دیگر محققین،نتیجه شده است که تنش های پسماند حرارتی ضمن عملیات جوشکاری نقش بیشتری را نسبت به ساختار میکروسکوپی ،در نرخ گسترش ترک و به دنبال آن کاهش استحکام خستگی ایفا می کنند.بنابراین در فصل سوم اثر تنش های پسماند حرارتی در نرخ گسترش ترک اتصال جوش بررسی شده است و همچنین توزیع این تنش ها در مناطق مختلف اتصال جوش توسط نرم افزار abaqus ،به منظور پیش بینی مناطق ضعیف اتصال جوش نشان داده شده است.