در پژوهش حاضر برای بررسی رابطه بین راهبردهای مقابله ای و میزان شدت نشانه های اختلال استرس پس از سانحه در دختران فراری 150 نفر از دختران فراری ساکن در موسسات نگهداری بهزیستی مشهد به صورت نمونه های تصادفی در دسترس از بین 540 نفر دختر ساکن در موسسات انتخاب شده و برای اندازه گیری متغیر های تحقیق از پرسشنامه راهبردهای مقابله ای لازاروس و فولکمن (1985 )و پرسشنامه مصاحبه(p.t.s.d) تجدید نظر شده میلر و زللی (1998) استفاده شد . با استفاده از رگرسیون چند متغیره و واریانس ترکیبی در سطح معنی داری 5./0> نتایج زیر حاصل شد: بین میزان روش های مقابله ای رویاروگری، فاصله گیری، پذیرش مسئولیت وگریزـ اجتناب با شدت نشانه های(p.t.s.d) همبستگی مثبتی وجود دارد و روش های مقابله ای خود کنترلی، حمایت اجتماعی، حل مساله و ارزیابی مجدد با شدت نشانه های اختلال استرس پس از سانحه همبستگی منفی دارد همچنین می توان بر اساس راهبردهای مقابله ای اجتناب ـ گریز وخود کنترلی( (p.t.s.d را پیش بینی کرد و نتایج مقایسه دختران عادی و فراری نشان داد که دختران فراری راهبردهای رویاروگری، فاصله گیری ،گریزـ اجتناب را بیشتر و راهبردهای خود کنترلی، حمایت اجتماعی، حل مساله و ارزیابی مجدد را کمتر از دختران عادی مورد استفاده قرار می دهند و در استفاده از راهبرد پذیرش مسئولیت تفاوت معنا داری بین این دو گروه مشاهده نگردید