هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین رضایت زناشویی با هوش هیجانی و پنج عامل بزرگ شخصیتی بوده است. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش، کلیه دبیران مقطع متوسطه شهرستان اردبیل(2000دبیر)که در سال 1388- 1389مشغول تدریس می باشد. نمونه پژوهش 228 نفر شامل 113 نفر مرد و 115 نفر زن می باشد که از طریق نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری پژوهش عبارتند از : پرسشنامه رضایت زناشویی اینریچ ، هوش هیجانی برادبری و پرسشنامه شخصیتی neo . داده ها توسط روش های آماری توصیفی(توزیع فراوانی ، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی(همبستگی پیرسون ، t مستقل، آزمون آنالیز واریانس یک راهه , و تحلیل رگرسیون همزمان ) تحلیل شد. نتایج نشان داد بین رضایت زناشویی و عامل برون گرایی رابطه مثبت وجود دارد ولی معنی دار نیست. بین رضایت زناشویی و انعطاف پذیر بودن رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. بین رضایت زناشویی ودلپذیر بودن رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. بین رضایت زناشویی و با وجدان بودن رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. بین رضایت زناشویی و روان نزند گرایی رابطه منفی وجود دارد ولی معنی دار نیست. بین رضایت زناشویی با هوش هیجانی و مولفه های آن رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون همزمان نشان داد که هوش هیجانی و پنج علمل بزرگ شخصیتی ، رضایت زناشویی را بطور معناداری تبیین می کند. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون همزمان نشان داد که حدود، 688/0 درصد از تغییرات متغیر ملاک ، یعنی رضایت زناشویی توسط متغیر پیش بین یعنی هوش هیجانی و مولفه های آن ، (خود آگاهی، خود کنترلی، هوشیاری اجتماعی یا همدلی، مهارت های اجتماعی و خود انگیزی ) و پنج عامل بزرگ شخصیتی و مولفه های آن (روان نزندگرایی ، برون گرایی ، انعطاف پذیری، دلپذیر بودن و باوجدان بودن) تبیین می شود. با توجه به رابطه چند گانه بین رضایت زناشویی ، هوش هیجانی و پنج عامل بزگ شخصیتی ، می توان نتیجه گرفت که فقط متغیرهای پیش بینِ انعطاف پذیر بودن و مدیریت رابطه ، پیش بینی بهتری از متغیر ملاک یعنی رضایت زناشویی دارند.