مدل آماری نقطه زینی استاندارد در سال 1956 توسط آگه بوهر پیشنهاد شد. برای سیستم های شکافت القایی با پرتابه های سنگین تر از عدد جرمی 20، ناهمسانگردی زاویه ای پاره های شکافت مقداری بیشتر از ناهمسانگردی پیشگویی شده به وسیله مدل آماری نقطه زینی استاندارد است (اخیرا ناهمسانگردی های پاره های شکافت ناهم خوانی با پرتابه های عدد جرمی کمتر از 20 در انرژی های بالای سد کولنی گزارش شده است). در حال حاضر فرض بر این است که عامل ناهم خوانی پیش بینی مدل آماری نقطه زینی استاندارد با نتایج تجربی، شکافت هسته غیر مرکب می باشد. در این تحقیق، سهم شکافت هسته غیر مرکب را از طریق پیش بینی مدل آماری نقطه زینی استاندارد برای چندین سیستم شکافت القایی با یون های سنگین محاسبه کرده ایم. سهم شکافت هسته غیر مرکب براساس مقایسه بین داده های تجربی ناهمسانگردی زاویه ای پاره های شکافت با پیش بینی مدل آماری نقطه زینی استاندارد محاسبه شده است. تا به امروز با وجود تلاش های فراوان، دانشمندان هسته ای نتوانسته اند محدوده اعتبار دقیقی را برای پیش بینی مدل آماری نقطه زینی استاندارد مشخص کنند. با استفاده از محاسبات سهم شکافت هسته غیر مرکب در سیستم های شکافت القایی متفاوت (با یون های سنگین) می توانیم محدوده اعتبار پیش بینی مدل آماری نقطه زینی استاندارد را برای سیستم های گوناگون مشخص کنیم.بعد از تحقیقات زیادی که در مورد این موضوع انجام دادیم، متوجه شدیم که بررسی های دقیقی درباره سهم شکافت هسته غیر مرکب از طریق مدل آماری نقطه زینی استاندارد انجام نگرفته است و محاسبه سهم شکافت هسته غیر مرکب از طریق پیش بینی مدل آماری نقطه زینی استاندارد، برای اولین بار انجام می شود.