ساخت و سیمای کالبدی- فضایی شهر بازتابی از ساختار جمعیتی و بافت اجتماعی- اقتصادی ساکنان آن می باشد. در بافت های کهن شهری، یکی از فرایندهای اجتماعی، روند تغییرات و تحولات طبیعی ساخت اکولوژی اجتماعی ناشی از نوسانات جمعیتی(مهاجرت) می باشد. این مهاجرت ها، جغرافیای اجتماعی شهرها را دستخوش دگرگونی نموده و سبب جدایی گزینی اجتماعی و به تبع آن انگیزه مهاجرت ساکنان بافت را تشدید نموده و نهایتاً باعث تسریع روند فرسودگی کالبدی-فضایی بافت می گردد. روش تحقیق تحلیلی ـ توصیفی بوده و روش گردآوری اطلاعات، به صورت کتابخانه ای و برداشت های میدانی(پرسشنامه، مصاحبه و پیمایش) می باشد. یافته های تحقیق نشان می دهد که به دلیل تغییر در ساختار جمعیتی در پی جریانات مهاجرتی، از یک طرف رابطه بین توده و فضا به هم خورده و فشار زیادی بر فضای بافت را موجب شده و از طرف دیگر منجر به تغییرات بنیادی در ساختار اجتماعی ـ فضایی جمعیت در بافت قدیم شده است. نتیجه حاصل از تحلیل حاکیست که جانشین شدن اقشاری با پایگاه اجتماعی-اقتصادی نازل به جای شهروندان متمکن و اصیل بافت قدیم، باعث بروز مشکلات و آسیب های اجتماعی و کالبدی-فضایی در بافت گردیده و نهایتاً باعث شده تا روند فرسودگی و پژمردگی بافت در یک چرخه بسته قرار گیرد. در نهایت با توجه به یافته-های پژوهش، راهکارهای اساسی ارائه گردید.