محافظه کاری از ویژگی های گزارشگری مالی است. این ویژگی حداقل از ابتدای قرن بیستم تاکنون در عرصه حسابداری و گزارشگری مالی وجود داشته است. استانداردهای حسابداری جدید نیز به دنبال افزایش منافع استفاده کنندگان و محدود نمودن خوشبینی بیش از حد مدیران در ارائه گزارش ها، تدوین می شوند که این یکی از ویژگی های محافظه کاری می باشد. پس انتظار می رود با تدوین استانداردها و قوانین جدید، محافظه کاری جهت افزایش کیفیت اطلاعات در متن استانداردها به کار رفته باشد. به عبارتی استانداردهای حسابداری حاوی رویه های محافظه کارانه باشد. بحثی که همواره مطرح بوده، آن است که توجه به قابلیت اتکا چه تأثیری بر مربوط بودن اطلاعات دارد؟ و آیا محافظه کاری بر محتوای اطلاعاتی سودهای حسابداری تأثیر می گذارد؟ برای پاسخ دادن به پرسش هایی از این دست ، لازم است تا تحقیقاتی در خصوص محافظه کاری و آثار آن انجام شود. بدیهی است که پیش نیاز این امر ابداع روش هایی برای کمّی ساختن این مفهوم و اندازه گیری مقدار آن است. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر وضع استانداردهای حسابداری بر میزان محافظه کاری و ارتباط بین میثاق محافظه کاری و محتوای اطلاعاتی سودهای حسابداری در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. روش شناسی تحقیق از نوع پس رویدادی ( با استفاده از رویدادهای گذشته) و روش کتابخانه ای و قلمرو مکانی تحقیق شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. قلمرو زمانی تحقیق یک دوره 11 ساله است که به سه بازه زمانی 1377 الی 1379( دوره قبل از وضع استانداردهای حسابداری ملی) و 1382 الی 1387(دوره بعد از وضع استانداردهای حسابداری ملی) و سال های 81-80 تقسیم شده است. برای تجزیه و تحلیل و آزمون فرضیه ها از روش تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شده است. نتایج این تحقیق نشان دهنده محافظه کارانه بودن رویه های مندرج در استانداردهای حسابداری و افزایش سطح محافظه کاری پس از وضع استانداردها می باشد. همچنین به وجود یک رابطه معکوس بین میثاق محافظه کاری و محتوای اطلاعاتی سودهای حسابداری پی برده شد.