محیط پیچیده و متغیر امروزی، سازمان ها را وادار به نوآوری و ایجاد تغییرات می کند. در حالی که مطالعات تغییر سازمانی نشان می دهند که اغلب، کارکنان با اجرای تغییرات در سازمان همکاری نمی کنند و در برابر آن مقاومت می کنند. در نتیجه مقاومت و عدم همکاری کارکنان منجر به عدم موفقیت برنامه تغییر در سازمان خواهد شد. تحقیق حاضر به بررسی میزان تأثیر تعاملات اجتماعی عادلانه در سازمان بر روی مقاومت کارکنان در برابر تغییر سازمانی می پردازد و در این راستا میزان تأثیر پنج متغیر تعاملات اجتماعی عادلانه (ارتباطات، تعهد، عدالت، رفتار شهروندی و اعتماد سازمانی) را بر روی مقاومت کارکنان در برابر تغییر سازمانی مورد بررسی قرار می دهد. از استراتژی تحقیق پیمایشی- تحلیلی برای اجرای تحقیق استفاده شده است. کارکنان بیمارستان های وابسته به سازمان تأمین اجتماعی در استان گلستان به عنوان جامعه آماری تحقیق تعیین شده و 250 نفر به عنوان نمونه آماری با روش تصادفی طبقه ای انتخاب شده اند. روش گردآوری داده ها از طریق پرسش نامه استاندارد بوده است. در این تحقیق از روش معادلات ساختاری با کمک نرم افزار لیزرل به منظور اعتبارسنجی مدل اندازه گیری و مدل ساختاری و آزمون فرضیه ها استفاده شده است. نتایج حاصل از تحقیق، حکایت از این مطلب دارد که تعاملات اجتماعی عادلانه و پنج متغیر آن تأثیر معنادار و منفی بر روی مقاومت کارکنان در برابر تغییر سازمانی دارند (ضریب تأثیر تعاملات اجتماعی عادلانه= 998/0- ،ضریب تأثیر ارتباطات سازمانی= 275/0- ، ضریب تأثیر تعهد سازمانی= 222/0- ، ضریب تأثیر عدالت سازمانی= 371/0- ، ضریب تأثیر رفتار شهروندی سازمانی= 382/0- و ضریب تأثیر اعتماد سازمانی= 014/0-).