ورود و تسلط خودرو بر شهرها، نه تنها موجب ایجاد آلودگی های زیست محیطی و تغییر چهره و گسستگی بافت شهرها گردیده، بلکه به واسطه کاهش حضور انسان ها در فضای شهری، در کاهش تعاملات اجتماعی و ادراک افراد پیاده از محیط شهری موثر بوده است. در یک شهر پایدار، شبکه حمل ونقل، وابستگی کمتر به اتومبیل شخصی، استفاده بیشتر از حمل ونقل عمومی و فراهم آوردن شرایط پیاده روی و دوچرخه سواری را ممکن می سازد. از آنجا که پیاده به عنوان یکی از اجزای اصلی سامانه حمل ونقل شهری مطرح است، بنابراین باید همانند دیگر اجزای این سامانه، به پیاده و مشکلات آن توجه شده و راه حل های مناسبی برای ساماندهی حرکت پیاده در شهر و تأمین ایمنی لازم و راحتی در حرکت آن ها ارائه شود. معابر پیاده از مهم ترین فضاهای شهری به شمار می آیند که نه تنها نقش عمده ای در تأمین دسترسی فیزیکی دارند، بلکه موجب می شوند عابر پیاده در فضایی امن و به دور از خودروها حضور یابد و تعاملات اجتماعی در فضای شهری ارتقاء یافته و فعالیت های اجتماعی و فرهنگی و بروز رخدادهای جمعی تقویت گردد. رساله حاضر با هدف ساماندهی و طراحی فضای پیاده در خیابان چهارباغ عباسی با تکیه بر مفاهیم پویش پایدار می باشد. خیابان چهارباغ عباسی، یک خیابان ویژه می باشد که به جهت قرارگیری در مرکز تاریخی اصفهان و نزدیکی به بسیاری از عناصر ارزشمند معماری و نیز به دلیل نقش آن به عنوان استخوان بندی اصلی شهر، از جایگاه ویژه ای برخوردار است. این محور که از گذشته با محوریت پیاده و مقیاس انسانی شکل گرفته و یک فضای شهری پایدار در بافت سنتی اصفهان را تشکیل می داده، به دلیل حضور وسایل نقلیه، بیشتر نقش یک محور عبوری را ایفا کرده و بنابراین حضور پیاده و برقراری روابط اجتماعی قوی در این خیابان کمتر است. در مرحله مبانی نظری رساله، جهت نیل به موضوع پروژه، ابتدا رویکرد نظری پیرامون مباحث پایداری و حمل ونقل پایدار مطرح گردیده و به مبحث پیاده به عنوان یکی از ارکان اصلی پویش پایدار توجه و در فصل سوم به مباحث خیابان به عنوان یک فضای شهری پرداخته و با معرفی محیط های پیاده مدار و پیاده راه ها، تجارب جهانی و داخلی در زمینه ایجاد پیاده راه ها مطرح و سپس در فصل چهارم خیابان چهارباغ عباسی به عنوان بستر طرح انتخاب و طی فرآیند طراحی شهری، مراحل شناخت، تجزیه و تحلیل، طراحی و تدوین ظوابط مربوطه ارائه می گردد. واژگان کلیدی پیاده راه، پایداری، پویش، فضای همگانی، فعالیت های اجتماعی، مقیاس انسانی، لبه فعال