پس از شکست سیاست اصلاح و درمان بزه کاران، دیدگاه تازه ای متولد شد که با نگاه مدیریتی خود، تمامی عرصه های سیاست جنایی را تحت الشعاع قرار داده است که در نقط? مقابل سیاست جنایی پیشین، درصدد کاهش و کنترل خطر بزهکاری است. پیشگیری وضعی از بزه در این رویکرد، به عنوان عمده ترین ابزار جرم شناختی، حضور خود را به اثبات رسانیده است که چارچوب نظری این نوشتار را تشکیل می دهد. به همراه این تغییرات در عرص? سیاست جنایی، شاهد انقلاب بزرگی به نام انقلاب اطلاعات و ارتباطات هستیم که در اثر رشد فنّاوری اطلاعات و فنّاوری ارتباطات اتفاق افتاده و تمامی جوانب زندگی بشر را تحت تأثیر قرار داده است. این پژوهش به منظور بررسی نقش فنّاوری اطلاعات و ارتباطات در پیشگیری وضعی و به روش اسنادی انجام شده است. براساس مطالعات، فنّاوری اطلاعات و ارتباطات، از طریق شناسایی موقعیت های دارای خطر بزه کاری، مصون سازی آماج های جرم و مناطق پر خطر، تقویت نظارت و رویت پذیری و بالا بردن هزین? ارتکاب جرم به واسط? افزایش احتمال شناسایی و دستگیری مرتکب، به کمک پیشگیری وضعی آمده و خطر ارتکاب جرم را مدیریت می کند. هم چنین با به کارگیری ابزارهای خاص کنترل دسترسی، نامفهوم نمودن داده ها و اطلاعات در حال مبادله، اطمینان در شناسایی کاربران و نظارت بر فعالیت ها در محیط سایبر، می تواند فعالیت های مجرمانه در این محیط را کنترل و از آن ها پیشگیری کند. درنتیجه، به کارگیری این فنّاوری از یک سو، موجب تقویت راهکارهای پیشگیری وضعی شده و از سوی دیگر بر دامن? آن ها افزوده است. در نهایت، پیشنهاد می شود، از طریق آماده سازی بسترهای فنی و انسانی، زمین? لازم به منظور به کارگیری این ابزارها فراهم شود و کارکردهای آن ها مورد ارزیابی قرار گیرد.