هدف از این تحقیق مقایسه تاثیرات سه نوع تمرین پلایومتریک، تعادلی و ترکیبی (پلایومتریک و تعادلی) بر حس عمقی مفصل زانو و تعادل ایستا می باشد. به این منظور 60 نفر از دانشجویان دانشگاه اصفهان )میانگین سن 20/2±01/21 سال،وزن 43/7±70/67 کیلوگرم و قد 05/5±77/1 سانتی متر ( به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی در چهار گروه تمرینات پلایومتریک، تمرینات تعادلی، تمرینات ترکیبی و گروه کنترل تقسیم شدند. از همه آزمودنی ها تست بازسازی زاویه فعال و غیر فعال در زاویه 45 درجه فلکشن زانو توسط دستگاه آیزوکنتیک بایودکس سیستم 3 گرفته شد و همچنین تست تعادل ایستادن روی یک پا (تست فلامینگو) با چشمان بسته و باز به عمل آمد. سه گروه تجربی برنامه تمرینی خود را به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه اجرا کردند، پس از اتمام دوره تمرینی از همه آزمودنی ها پس آزمون به عمل آمد، نتایج توسط آزمون تحلیل واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی lsd و با استفاده از نرم افزار spss 16 مورد ارزیابی قرار گرفت. تحقیق نشان داد که تمرینات ترکیبی، تعادلی و پلایومتریک به ترتیب بیشترین تاثیرگذاری را بر حس عمقی و فاکتور خطای مطلق بازسازی زاویه ای فعال مفصل زانو (000/0= p،56/ 10=f ) و گروه های تعادلی، ترکیبی، و پلایومتریک به ترتیب بیشترین اثربخشی را بر در کاهش خطای مطلق بازسازی زاویه ای غیرفعال مفصل زانو داشتند (005/0 = p ،790/4 = f)، همچنین تمرینات تعادلی، ترکیبی و پلایومتریک به ترتیب بالاترین تاثیرگذاری را بر میزان تعادل ایستا با چشم بسته (001/0 = p ،86/6 = f) و باز (000/0 = p ،940/6 = f) داشتند. نتایج این تحقیق ضرورت استفاده از تمرینات ترکیبی جهت دستیابی به بالاترین اثربخشی در بازسازی زاویه فعال مفصلی و استفاده از تمرینات تعادلی جهت بهبود بازسازی زاویه غیرفعال مفصلی را نشان می دهد، همچنین بهترین روش جهت افزایش تعادل ایستا تمرینات تعادلی می باشد.