چکیده در ادبیات، سمبل ها به طور گسترده توسط نویسندگان جهت ابراز احساسات درونی مبهم گذرا و حقیقت پنهانی که آنها به آن اعتقاد دارند به کار می رود. سمبل یک ایماژ و یا یک شی است که مظهرخود و چیزی دیگر است. در مجموع دو نوع سمبل وجود دارد: سنتی و شخصی. سمبل نوع اول شامل سمبل های می شوند که معانی ضمنی آنها درون یک فرهنگ به خصوص معین می شود.اما سمبل شخصی که ماحصل ذهن خلاق و تخیل باور نویسنده است،به جهت اینکه معانی ضمنی شان از توافقت سنتی به دست نمی آید، یچیده و دشوار هستند. اما معانی شان را ازخود اثر خاص به دست می آورند. بنابرین، فهم لایه های پنهان این گونه سمبل ها کار خواننده بی تجربه نیست بلکه بر عهده ی خواننده ی باهوش می باشد. تنسی ویلیلم که بی شک از بزرگترین نمایشنامه نویسان امریکا می باشد، (افکار و اندیشه های) خود را از طریق زبان سمبل ها بیان نموده است. برای او سمبل صرفاَ جهت تزیین (زیبایی) نیست بلکه ابزاری برای انتقال دیدگاهش می باشد. بدین جهت که آثار ویلیامز از نظر انواع سمبل ها غنی است، این مطا لعه سعی دارد سمبل های مهم را که تنیده به ساختار هستند را « اتوبوسی به نام هوس» و «باغ وحش شیشه ای» و «فرود اورفیوس مشخص نموده و نقش آن را درپیشبرد دو درون مایه: « تقابل توهم و واقعیت» و «نابودی فرهنگ توسط (نیروهای) زشت بربریت» «گریز» «نیروی زندگی بخش سکس» و«ـتقابل روح و جسم» را نشان دهد.