مدیریت بر خود از جمله مباحث مهّم درمتون مدیریت و به عنوان محرکی جهت برنامه ریزی استراتژیک است، که موجب بهبود توانایی افراد می شود و آنان را متعهد به خود تنظیمی رفتار می کند. در این پژوهش هدف آسیب شناسی سیستم مدیریت بر خود در راستای چرخه دمینگ بوده است. سیستم مدیریت بر خود شامل چهارگام برنامه ریزی فردی، توسعه مهارت های زندگی، خود ارزیابی و بازنگری در خود است، که دانشجویان در گام اول جهت کسب موفقیت، برنامه ریزی مناسب انجام می دهند و پیش بینی های لازم را در نظر می گیرند. درگام دوم مهارت های مورد نیاز را در خود پرورش می دهند. درگام بعدی به ارزیابی خود پرداخته تا نقاط قوت و ضعف احتمالی خود را آشکار نمایند و در نهایت در گام آخر اقدامات لازم را جهت تقویت نقاط قوت و رفع نقاط ضعف انجام می دهند. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوه ی پژوهش، توصیفی_ پیمایشی می باشد. برای جمع آوری نظرات پاسخ دهندگان از پرسشنامه محقق ساخته با ضریب آلفای کرونباخ91% استفاده شده و روایی آن از نظر محتوا مورد تأیید واقع گردیده است. جامعه آماری این پژوهش دانشجویان رشته مدیریت دانشگاه اصفهان در سال تحصیلی 89-1388بوده و روش نمونه گیری استفاده شده، نمونه گیری تصادفی ساده می باشد. در این پژوهش برای بررسی فرضیه های پژوهش از آزمون t تک نمونه ای و برای بررسی یافته های جانبی از آزمون های t دو جامعه مستقل، تحلیل واریانس تک عاملی( آنوا)، آزمون lsd ، آزمون همبستگی و آزمون فریدمن استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهدکه دانشجویان رشته مدیریت دانشگاه اصفهان در طول تحصیل التزام عملی نسبت به سیستم مدیریت بر خود دارند، به عبارت دیگر آنان در طول تحصیل اهداف خود را تعریف وتشریح می کنند و به آن پایبندند، مهارت های مرتبط را در خود پرورش می دهند، در کسب ارزش های اخلاقی التزام عملی دارند و کانون کنترل درونی در آنان نقش تعیین کننده ای را ایفا می کند. همچنین برای رسیدن به موفقیت متمایل به پرداخت هزینه های متفاوتی می باشند و در راستای موفقیت در برابر مشکلات استقامت می نمایند. اما در کسب علم، دانش و تکنولوژی مبادرت نمی ورزند.