جاودانگی نفس و بقاء پس از مرگ آموزه ای دینی است و از عناصر اصلی نظام اعتقادی بسیاری از ادیان به حساب می آید لذا پرداختن به مسائل مربوط حائز اهمیت است. بنابراین، در این رساله سعی بر این بود که حداقل به بررسی آن از دید سه فیلسوف ملاصدرا، جان لاک و جان هیک) پرداخته شود. ملاصدرا فیلسوف مسلمان قائل به جاودانگی و معاد جسمانی همراه با بدن مثالی است. جان لاک، قائل به جاودانگی است منتهی از نظر او ملاک حافظه تعیین کننده است وجان هیک نیز قائل به آن است با این تفاوت که او هم ملاک بدنی و هم ملاک حافظه را در این امر دخیل می داند. با دقت نظر، این نتیجه بدست خواهد آمد که این سه دیدگاه دارای پاره ای مشترکات و اختلافات است.