استفاده از کره های دی الکتریک میکرونی (میکروکره ها) به عنوان تشدیدگر، به روزهای اولیه اختراع لیزر باز می گردد. فاکتور کیفیت بالا ( ) ، و انبارش نور در نزدیکی سطح میکروکره و هم چنین وابسته بودن مدهای تشدیدی میکروکره به شکل آن و به جنس محیط، باعث شده تا از این تشدیدگر در زمینه های زیادی چون اپتیک کوانتومی، اپتیک غیرخطی، فوتونیک و سیستم های حسگر بیولوژیکی و بیوشیمیایی استفاده شود. در این پایان نامه لیزر رامان میکروکره ای جفت شده به آینه بیرونی به عنوان حسگر بیوشیمیایی پیشنهاد شده است. طول موج های تشدید یا همان wgmها به تغییرات ضریب شکست نزدیک سطح میکروکره بسیار حساس هستند. تغییر ضریب شکست باعث تغییر فرکانس لیزر می شود. ما سیستم میکروکره-آینه را با دو میکروکره جفت شده به هم جایگزین کرده ایم. توان آستانه ی لیزر محاسبه شده است. تغییرات ثابت جفت شدگی بین میکروکره و آینه و هم چنین تغییرات فرکانس لیزر رامان بر حسب فاصله ی میکروکره و آینه رسم شده اند. بعلاوه افت اهمی مربوط به آینه ی فلزی بدست آمده است. نهایتاً نشان داده شده است با به راه افتادن لیزر رامان در میکروکره و در اثر حضور آینه ی خارجی حساسیت این حسگر به اندازه ی یک مرتبه ی بزرگی افزایش می یابد