یکی از مهمترین چالش های موجود در شبکه wimax مشکل لینک با دیدغیر مستقیم است. در این نوع لینک، مسئله تلفات ناشی از نفوذ امواج به داخل ساختمان و دستیابی به پوشش مناسب درشبکه وجود دارد. یکی از روش های حل این مشکل، استفاده از تقویت کننده ها در شبکه، جهت بهبود کیفیت سیگنال است. استاندارد ieee 802.16j که مربوط به شبکه چند گامی است، به این منظور معرفی شده است. از طرفی یکی از مسائل مهم در شبکه چند گامی محل قرار گرفتن تقویت کننده ها در شبکه، جهت افزایش ظرفیت است. تحقیقات زیادی در این زمینه صورت گرفته است. در این تحقیقات، معیار تعیین نمودن بهترین محل تقویت کننده ها در شبکه، ظرفیت شبکه با توجه به لایه فیزیکی بوده است. در حالی که یکی از مسائل بسیار مهم در ظرفیت شبکه، الگوریتم زمان بندی و تخصیص منابع می باشد، که در تحقیقات انجام شده بررسی نگردیده است. در این پایان نامه الگوریتم های زمان بندی مطرح، برای بررسی تاثیری که در تعیین محل تقویت کننده ها دارند، مورد بررسی قرار گرفته اند. با توجه به ضعفی که اکثر الگوریتم ها داشته اند ابتدا دو الگوریتم زمان بندی پیشنهاد شده است و سپس روشی برای تعیین محل تقویت کننده ارائه گردیده است. در روش ارائه شده برای تعیین محل تقویت کننده ها، ویژگی های لایه کنترل دسترسی رسانه (نوع الگوریتم زمان بندی وتخصیص منابع) و لایه فیزیکی در کنار هم برای پیدا نمودن محل تقویت کننده ها در نظر گرفته می شود. ذکر این نکته ضروری است که در اکثر تحقیقات انجام شده در زمینه الگوریتم های زمان بندی و تخصیص منابع، جهت بالا رفتن ظرفیت شبکه، فرض می شود که پیوستگی زمانی کانال کاربر بیشتر از طول زمانی یک فریم است، در صورتی که ممکن است این گونه نباشد. برای حل این مشکل الگوریتم های زمان بندی پیشنهادی در بخش زمان بندی و تخصیص منابع، به وضعیت لینک فیزیکی کاربران توجه وی‍‍ژه ای دارند و در شرایطی که پیوستگی زمانی کانال کاربران کمتر از طول زمانی یک فریم باشد، قابل اجراست.