در این پایان نامه ما قصد داریم با به کارگیری شکل منظومه سیگنال دریافتی به عنوان ویژگی، به تشخیص نوع مدولاسیون های دیجیتال خطی در یک شبکه رادیوشناختی بپردازیم. رویکرد ما استفاده از خوشه بندی سیمبل های باند پایه سیگنال و ارزیابی نتایج خوشه بندی توسط معیارهای تأیید صحت خوشه بندی برای بازشناسی نوع منظومه سیگنال می باشد. به همین منظور تعدادی از معروف ترین الگوریتم های خوشه بندی و معیارهای ارزیابی خوشه بندی مطالعه شده اند و از میان آن ها الگوریتم k-means، یکی از سریع ترین و ساده ترین روش های خوشه بندی، و fhv، یک معیار معروف، ساده و سریع برای ارزیابی خوشه بندی های انجام شده توسط fuzzy k-means، به کار گرفته شده اند. الگوریتم ارائه شده کاملاً بی نیاز از داده های آموزشی بوده و در شرایط «کانال فیدینگ رایلی مسطح با تغییرات آهسته» و بدون اطلاع از مقادیر پارامترهایی نظیر نسبت سیگنال به نویز و فاز حامل به خوبی انجام وظیفه می کند. استفاده از این جفت الگوریتم-معیار سریع و دقیق و ارائه یک روش بدیع برای انتخاب مقادیر اولیه مناسب برای الگوریتم k-means، که دقت آن را به طرز قابل ملاحظه ای افزایش می دهد و تعداد تکرارهای لازم برای همگرایی را بسیار کم می کند، کیفیت بالا و پیچیدگی محاسباتی کم الگوریتم مورد نظر را تضمین می کند. از طریق شبیه سازی نشان داده شده است که برای پرکاربردترین مدولاسیون های دیجیتال خطی، برای نسبت سیگنال به نویزهای بالای db10 و در حضور نویز سفید جمع شونده، الگوریتم ارائه شده نوع مدولاسیون را کاملاً به درستی تشخیص می دهد.

باقلا با جنس و گونه vicia faba از خانواده fabaceae، زیر خانواده پروانه آسایان و طایفه پیچکداران می باشد. این گیاه با داشتن حدود 24 درصد پروتئین مانند سایر حبوبات از ارزش غذایی بالایی برخوردار است و می تواند به همراه خوراکی های دیگر به عنوان یک جیره غذایی کمبود پروتئین حیوانی را تا حدودی جبران نماید. از نظر تعداد کروموزوم، گونه های وحشی دارای 14×=2n=2?کروموزوم هستند در حالیکه باقلا زراعی دارای 12×=2n=2 کروموزوم بوده و اندازه کروموزوم های آن نیز بزرگتر می باشد. هدف این تحقیق ارزشیابی و بررسی تنوع گیاهی، خویشاوندی و مطالعه قرابت ژنتیکی با استفاده از ویژگیهای مرفولوژیکی و نشانگرrapd در ژنوتیپ های باقلا است آزمایشی در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی زراعت و اصلاح نبات دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز انجام شد. تعداد ده ژنوتیپ ایرانی و دو ژنوتیپ خارجی گیاه باقلا مورد آزمایش و بررسی قرار گرفت که جهت ارزیابی آنها، صفات مرفولوژیکی در طی مراحل رویشی، زایشی و رسیدگی اندازه گیری گردید. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که صفات مورد مطالعه تفاوت معنی داری با همدیگر دارند. برای تعیین تنوع ژنتیکی از نشانگر مولکولی rapd حاوی 24 آغازگر10 نوکلئوتیدی استفاده شد که در مجموع قادر به تولید 97 باند گردید، که از بین آنها 82 باند چند شکلی نشان دادند درصد چند شکلی برای کل آغازگرها برابر 84 درصد بود و مقدار چند شکلی برای هر آغازگر متوسط 6/5 نوار چند شکل بود. تجزیه کلاستر به روش upgma ژنوتیپ ها را به پنج گروه تقسیم نمود و نشان داد، اگر چه ژنوتیپ ها از نظر پراکندگی جغرافیایی شرایط رشد متفاوتی دارند ولی از نظر ساختار ژنومی ترکیبات ژنی نزدیک بهم دارند. بطوریکه ژنوتیپ های رشت، یاسوج، اهواز، شوشتر و مازندران در گروه سوم و ژنوتیپ های خرم آباد، بهبهان و مصر در گروه چهارم قرار گرفتند. و از طرفی هم ژنوتیپ خمین که در قسمت مرکزی کشور بوده و ژنوتیپ ایتالیایی که از قاره ای دیگر می باشد، هر کدام در یک گروه مستقل قرار گرفتند که نشان دهنده این است که از نظر ژنتیکی، این دو ژنوتیپ در مقایسه با سایر ژنوتیپ های باقلا حاوی تنوع ژنومی متفاوتی می باشند. اما ژنوتیپ مصر در کنار ژنوتیپ های خرم آباد و بهبهان قرار گرفت که این موضوع می تواند نشان دهنده مشابهت ژنومی آن با ژنوتیپ های جنوب غربی کشور باشد.