چکیده: در این پایان نامه، سدیم مونت موریلونیت (mmt) با استفاده از نمک هیدروکلراید چندین دی آمین آروماتیک اصلاح شد. فاصله بین لایه ای در mmt های اصلاح شده به وسیله پراش پرتو ایکس (xrd) مورد مطالعه قرار گرفت. خواص حرارتی mmt های اصلاح شده با آنالیز گرما وزن سنجی (tga) بررسی شد. mmt اصلاح شده با 3،3- سولفونیل دی آنیلین بیشترین فاصله بین لایه ای را دارا بوده و در عین حال پایداری حرارتی آن نیز مطلوب بود. در مرحله بعد، از mmt اصلاح شده با 3،3-سولفونیل دی آنیلین برای تهیه نانوکامپوزیت های پلی ایمیدی استفاده شد. از آزمون های xrd، میکروسکوپ الکترونی پویشی (sem) و میکروسکوپ الکترونی عبوری (tem) برای دستیابی به اطلاعاتی در خصوص فاصله بین لایه ای و مورفولوژی سطح نانوکامپوزیت های پلی ایمید/mmt استفاده گردید. در مورد نانوکامپوزیت 1درصد پیک ضعیفی در الگوی xrd مشاهده شد. تصاویر tem نانوکامپوزیت 1درصد ترکیبی از ساختارهای درج شده و ورقه ورقه شده به همراه ساختار توده ای در برخی بخش ها را نشان داد. آزمون های حرارتی نشان داد که دمای شروع تخریب نانوکامپوزیت ها بیشتر از پلی ایمید خالص است و این دما با افزایش محتوای خاک رس در نانوکامپوزیت ها افزایش می یابد. دمای تبدیل شیشه ای در مورد نانوکامپوزیت 1 و 3 درصد افزایش و سپس با افزایش محتوای خاک رس کاهش می یابد نانوکامپوزیت های پلی ایمیدی شامل 0 تا 5 درصد خاک رس اصلاح شده برای جذب کاتیون co2+ از محلول های آبی مورد استفاده قرار گرفتند. ماکزیمم جذب در 10ph= مشاهده شد. ظرفیت جذب فلز با افزایش محتوای خاک رس در نانوکامپوزیت ها افزایش می یابد.