پلی استایرن دارای کاربردهای فراوانی در زندگی ما است (آشکارساز گاز منازل،?لوازم جراحی، مسواک، ماشین ریش تراشی و غیره). این روزها پلی استایرن?که برای طبیعت مضر است، بیش از پیش به دور ریخته می شود. پلی استارین در مقابل تجزیه شیمیایی در اثر تابش مقاوم است و در طبیعت قابل از بین رفتن نیست. مواد فوتوکاتالیست مخلوط شده در پلیمرها به دلیل جذب فوتون های ماورائ بنفش منجر به از بین رفتن پلیمر می شوند. دی اکسید تیتانیوم با خاصیت فوتوکاتالیستی بالا نسبت به اکسیدهای فلزی دیگر، گزینه خوبی برای این کار است. تحقیق بزرگی نیروهای سطحی برای کاربردهای مختلف سطوح بسیار با اهمیّت است. گاهی نیروی سطحی کوچک به معنی آلودگی کمتر سطح و گاهی نیروی سطحی بزرگ به معنی قابلیت بهتر سطح برای عملیات لایه نشانی بعدی است. هدف اصلی این تحقیق مشخص کردن تأثیر گذشت زمان، مدت زمان تابش ماورائ بنفش و غلظت دی اکسید تیتانیوم بر نیروی چسبندگی سطحی روی لایه های نازک دی اکسید تیتانیوم-پلی استایرن است. در مرحله اول روش حجمی نیرو بوسیله میکروسکوپ نیروی اتمی برای اندازه گیری نیروهای سطحی نمونه ها بکار رفته است. بدین منظور ابتدا نیروی چسبندگی نمونه هایی با مقدار معین نانوذرات دی اکسید تیتانیوم مخلوط شده، در زمان های مختلف تابش ماورائ بنفش اندازه گرفته شده است و در مرحله دوم تغییر نیروی چسبندگی سطح نمونه هایی با غلظت های مختلف دی اکسید تیتانیوم پس از مدت زمان معین تابش ماورائ بنفش بررسی شده است.