صحرا فضایی بسیار گسترده در سطح زمین است که خالی از رود خانه، برکه، جویبـار و چشمه هـای جـاری است؛ باران در آن کم می بارد و رویش گیاهان بندرت مشـاهده می شود. صحـرای جزیره العـرب و صحـرای کبـرای شمال افریقــا از جمله صحراهای بزرگ و پهناور در جغرافیای طبیعی زمین محسوب می گردند. شعر عربی در دل صحرا شکل گرفت و مراحل پیشرفت را اندک اندک پشت سر نهاد تا اینکه به اوج پختگی و کمال در عصر جاهلی رسید. واژه ها و ترکیباتی که شاعران با الهام از صحرا در شعر به کار برده اند تأثیر فراوانی بر تکامل و پیشرفت زبان عربی داشته است. به طوری که بخشی از عوامل مهم غنای زبان عربی مرهون همین پدیده است. تاثیر صحرا بر شعر عربی تنها از آن جهت نیست که اسم های مختلف صحرا و صفات آن را به ما منتقل می کند، بلکه این تأثیر از سطح سازه های اسمی و بیان صفتهای صحرا عبور کرده و افقهای بالاتری همچون موضوعات شعری، معانی، مضامین و جلوه های هنری شعر را در برگرفته است. تا آن جا که می توان با اطمینان گفت، صحرا بنیان و خاستگاه شعر عربی است. ما در این پژوهش به برخی از جنبه های تأثیر صحرا بر شعر عربی پرداخته ایم.