چکیده در این مطالعه رابطه میان ساختار مالکیت و ساختار سرمایه در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران مورد مطالعه قرار گرفته است. در این تحقیق، درصد مالکیت سهامداران عمده، بعنوان متغیر مستقل و از متغیرهای اندازه شرکت، فرصت های رشد، سودآوری و جریان نقدی آزاد، بعنوان متغیرهای کنترلی استفاده گردید، تا بتوان رابطه آنها را با ساختار سرمایه در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، طی یک دوره زمانی 5 ساله از سال 1382 تا 1386، مورد مطالعه قرار داد. روش مورد استفاده جهت جمع آوری اطلاعات، کتابخانه ای و میدانی است. برای آزمون فرضیه ها نیز از روش رگرسیون چند متغیره و روش گام به گام استفاده شد و معنی دار بودن آنها با استفاده از آماره t(t-test) و f(فیشر) صورت گرفت. نتایج بدست آمده، بیانگر آن است که متغیرهای درصد مالکیت سهامداران عمده، اندازه شرکت، فرصت های رشد و جریان نقدی آزاد، با ساختار سرمایه، دارای رابطه معناداری می باشند که از این میان رابطه متغیر فرصت های رشد و ساختار سرمایه معکوس و مابقی متغیرها رابطه مستقیم با ساختار سرمایه دارند. و متغیر سودآوری، نیز هیچ گونه رابطه معناداری با ساختار سرمایه ندارد. در نهایت فرضیه تحقیق تأیید می شود.