طنز، زیرکانه ترین شیوه ی انتقاد از مسائل نامطلوب جامعه است که با زبان غیرمستقیم و چاشنی شوخی و خنده ضمن فراهم آوردن شرایط اعتراض بر کاستی ها و پلیدی ها، اصلاح آنها را دنبال می کند. هوشنگ مرادی کرمانی در حیطه ی طنز داستانی، نویسنده ای موفق و پرآوازه است که آثارش مورد اقتباس سینمایی قرار گرفته، مرزها را درنوردیده وبه زبان های بسیاری ترجمه شده و جوایز داخلی و خارجی ارزشمندی را به خود اختصاص داده است. محبوبیت هنری او، به میزان زیادی مرهون روایت ساده، صمیمانه و شوخ طبعانه ی زندگی خود اوست که در قالب حکایت های تلخ، پرده از فقر و محرومیت های اجتماعی برمی دارد. در این پایان نامه سعی شده است با توجه به ارزش طنزپردازی در ادبیات و جایگاه سازنده ی آن در جامعه، نخست مفهوم طنز به طور کلی و سپس طنز مرادی کرمانی به طور اخص مورد بررسی و تحلیل قرارگیرد. حاصل این پژوهش اثبات این نظریه است که مرادی کرمانی با استفاده از طنز در داستان بهترین شیوه ی مبارزه با فقر و محرومیت را در پیش گرفته است. واژه های کلیدی: طنز، داستان، هوشنگ مرادی کرمانی، محرومیت.