نا امیدی یک مشکل جدی برای سلامت عمومی است که می تواند نتایج مضری برای کیفیت زندگی داشته باشد. بنابراین مهم است که عوامل مقاوم در برابر نا امیدی و افسردگی را شناسایی کنیم. علاوه براین تئوریها و تحقیقات زیادی معنویت را به عنوان یک منبع بالقوه که می تواند بر نا امیدی و افسردگی تأثیر گذارد شناسایی نموده اند. چندین مطالعه به طور سیستماتیک مکانیزمی را که از طریق آن معنویت بر افسردگی و میزان امید تأثیر می گذارد مورد بررسی قرار دادند. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثر بخشی معنویت درمانی بر میزان امید و کیفیت زندگی دانشجویان دختر مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه اصفهان بود. بدین منظور، تعداد 30 نفر از افراد مراجعه کننده به مرکز مشاوره به طور تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمایش (15) نفر و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. معنویت درمانی، طی 8 جلسه هفتگی در مرکز مشاوره دانشگاه اصفهان انجام شد. مقیاس امید بزرگسالان، پرسشنامه کیفیت زندگی، پرسشنامه نا امیدی بک به عنوان ابزار تحقیق در سه مرحله پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری تکمیل گردید. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که میانگین نمرات امید و کیفیت زندگی گروه آزمایش نسبت به گروه گواه در دو مرحله ی پس آزمون و پیگیری، افزایش معناد اری پیدا کرده است (001/0p<). همچنین میانگین نمرات نا امیدی گروه آزمایش نسبت به گروه گواه در مرحله ی پس آز مون و پیگیری، کاهش معنا داری پیدا کرده بود (001/0p<). این نتایج در مرحله ی پیگیری نیز صادق بود. نتایج کلی این پژوهش بیانگر اثر بخشی معنویت بر بهبود امید و کیفیت زندگی و کاهش نا امیدی بود. بنابراین معنویت درمانی به عنوان یک رویکرد مداخله ای می تواند برای افزایش امید و کیفیت زندگی و کاهش نا امیدی به کار رود.