اشیاء برنزی قلع بالا با ترکیبی از مس و قلع با خواص منحصربفرد و تکنیک ساخت ویژه کمتر مورد توجه و پژوهش واقع شده اند. استفاده از این تکنیک آلیاژ سازی در ایران به اواخر دوره ساسانی باز می گردد و از قدمت کهنی برخوردار است . ناشناخته بودن این آلیاژ در بین حفاظت گران آثار تاریخی هویت و ماهیت اثر را مخدوش کرده و همچنین در اتخاذ شیوه حفاظت نیز حفاظت گران را دچاراشتباه می کند . در این راستا طی این پروژه در ابتدا به معرفی تاریخچه و خصوصیات ظاهری این اشیاء پرداخته شده و با انجام مطالعات فن شناسی چگونگی ساخت و تولید این اشیاء بیان شده است. به منظور بررسی دقیق تر مطالعات فن شناسی به صورت موردی بر روی چهار نمونه شی که از نظر ظاهری خصوصیات برنز قلع بالا را دارمی باشد صورت گرفت به منظور انجام این مطالعات از روش های دستگاهی sem-eds و sem-bse و همچنین از آنالیز xrd و میکروسکوپ الکترون روبشی نیز استفاده شد ه است. به منظور بررسی شیوه حفاظت، 20 نمونه برنز قلع بالا حاوی 20% قلع ریخته گری شده و در دمای 700 درجه سانتی گراد تحت عملیات حرارتی قرار گرفته و پس از آن آبدهی شده است. باز دارنده های سالویا و آمینو مرکاپو تیا دیزول بر روی نمونه ها آزمایش شده است. کلید واژه: سفید روی، برنز قلع بالا، فاز بتا، آبدهی، آمینومرکاپوتیادیزول ،مریم گلی، ساختار مارتنزیت.