چکیده: هدف پژوهش حاظر بررسی رابطه بین ویژگی های شخصیتی و رضایت شغلی با سلامت روان در بین کلیه اساتید مرکز آموزش عالی فنی مهندسی شهید باهنر شیراز(آموزشکده فنی پسرانه) در سال 1388 بوده. به این منظور از کل جامعه آماری که 211 نفر بوده، نمونه آماری به تعداد 100 نفر به صورت تصادفی مشخص گردید که پرسشنامه ها را تکمیل نمودند. ابزار استفاده شده عبارتند از: پرسشنامه ویژگی های شخصیتی neo_ffi (عصبیت، برون گرایی، بازبودن به تجربه، توافق و وجدانی بودن)؛ پرسشنامه سلامت عمومی ghq (علائم جسمانی، علائم اضطرابی و اختلال خواب، کارکرد اجتماعی و علائم افسردگی)؛ پرسشنامه رضایت شغلی jdi (رضایت از ماهیت کار، رضایت از حقوق، رضایت از ترفیعات، رضایت از سرپرستی، رضایت از همکاران و رضایت کلی). به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی (میانگین، درصد و...)و روش های آمار استنباطی(ضریب همبستگی، رگرسیون و...)با استفاده از نرم افزار آماری spss انجام شده است. نتایج بدست آمده نشان داد که: 1-بین ویژگی های شخصیتی (?برون گرایی، انعطاف پذیری و مسئولیت پذیری) با سلامت روان رابطه منفی معناداری وجود دارد و بین ویژگی شخصیتی(روان نژندی) با سلامت روان رابطه مثبت معنادار وجود دارد. ولی بین ویژگی شخصیتی دلپذیری با سلامت روان رابطه معناداری وجود ندارد. 2- بین ابعاد رضایت شغلی(ماهیت کار، ترفیعات و همکاران) با سلامت روان رابطه منفی معنادار وجود دارد. ولی بین ابعاد رضایت شغلی(حقوق ماهیانه و سرپرستی) با سلامت روان رابطه معناداری وجود ندارد. 3-بین ویژگی دلپذیری با هیچکدام از ابعاد رضایت شغلی و همچنین بین بعد حقوق با هیچکدام از مولفه ها ویژگیهای شخصیتی رابطه معنادار وجود ندارد. اما بین ویژگی روان نژندی با اکثر ابعاد رضایت شغلی و همچنین بین ابعاد ماهیت کار و همکاران با اکثر مولفه های ویژگی های شخصیتی رابطه وجود دارد. دیگر ابعاد و ویژگی ها نیز به نوعی کم و بیش با یگدیگر رابطه دارند. پس می توان چنین نتیجه گرفت که بین مولفه های ویژگیهای شخصیتی با ابعاد رضایت شغلی عمدتا رابطه وجود دارد. در یک نتیجه گیری کلی می توان گفت که بین ویژگیهای شخصیتی و رضایت شغلی با سلامت روان و همچنین بین مولفه های ویژگی های شخصیتی با ابعاد رضایت شغلی عمدتا رابطه وجوددارد. کلیدواژه ها: ویژگیهای شخصیتی، رضایت شغلی و سلامت روان.