در این پژوهش زون گسلی آستانه در شمال دامغان مورد مطالعه قرار گرفته است. در محدوده مطالعه، بعد فرکتال گسل ها در مقیاس هایی مختلف تعیین شد و مشخص شد که گسل های منطقه دارای خود تشابهی هستند و مقدار بعد فرکتال بدست آمده از طریق روش مربع شمار بین 34/1 تا 36/1 تغییر می کند که نشان دهنده توسعه کم بعد فرکتال می باشد. در منطقه مطالعه در روی خطوط برداشت عمود بر گسل اصلی، برای هر کدام از درزه ها پارامترهایی مانند موقعیت مکانی، امتداد وشیب و فاصله بین شکستگی ها اندازه گیری شد. بر اساس مطالعات ساختاری صورت گرفته دو دسته درزه n60e تا n80eو n10w تا n30w مشاهد ه شد. همچنین از زون خرد شده به سمت صفحه گسل بر تراکم و ارتباط درزه ها افزوده می شود. برای بررسی نفوذ پذیری ساختارهای همراه با زون های گسلی، از مدل های کیفی و کمی به همراه اطلاعات حاصل از برداشت های صحرائی و مدل های عددی ارائه شده استفاده کرده ایم. در زون گسلی آستانه زون خرد شده بخوبی توسعه پیدا کرده است و هسته گسلی نیز به مقدار کمتر توسعه پیدا کرده است. در مدل های کیفی ارائه شده درصد کل هر یک از اجزای سازنده زون گسلی با یکدیگر مقایسه شده اند. برای بررسی هندسه زون گسلی از سه اندیس fa ،fm و fs استفاده شده است. نتایج نشان دهنده این است که زون گسلی آستانه بصورت ترکیبی از مجرا و سد در برابر جریان سیالات در منطقه رفتار می کند