در این پایان نامه، یک مدل بهینه سازی زیرگرادیانی را برای مسئله مشهور طراحی شبکه پیوسته(cndp)بررسی می کنیم. یک مسئله طراحی شبکه پیوسته عبارت است از تعیین توسیع ظرفیت یال های موجود در شبکه به طوری که با در نظر گرفتن رفتار کاربران، هزینه کل کمینه شود. بنابراین cndp را می توان به شکل یک برنامه ریاضی با قیدهای تعادل (mpec) فرمول بندی کرد، که در آن هدف تراز بالا، کمینه کردن هزینه کل شبکه شامل هزینه زمان حرکت کل و هزینه سرمایه گذاری بوده و هدف تراز پایین، مشخص کردن جریان تعادل کاربر بر اساس اصل اول واردراپ برای هر بهبود شبکه است. در مقابل مطالعات گذشته، روش تصویر زیرگرادیان مزدوج برای حل بهتر مسئله طراحی شبکه پیوسته با همگرایی سراسری شرح داده می شود. محاسبات عددی نشان می دهند که این روش در مقایسه با روش های موجود در زمان خیلی کمتری به جواب بهین می رسد.