سازمان های آموزشی موضوع چالش های فراوانی هستند که باید پاسخگوی آنها باشند. رهبران آموزشی به عنوان تصمیم-گیرندگان همواره باید قادر باشند از توانمندی های گوناگون، از جمله توانایی های معنوی خود در حل مسایل و تصمیم گیری-ها استفاده نمایند. معنویت و هوش معنوی مقوله ای رو به رشد در عرصه توسعه ی سازمان می باشد. با توجه به شکاف موجود در عرصه ی پژوهش های مربوط به پیوند معنویت و تصمیم گیری، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی سبک های عمومی تصمیم گیری و هوش معنوی مدیران دانشگاه های فردوسی و علوم پزشکی مشهد انجام شد. روش بررسی توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه مدیران ادارات دانشکده های دانشگاه علوم پزشکی و دانشکده های علوم انسانی (الهیات، ادبیات، تربیت بدنی، علوم اداری و علوم تربیتی) دانشگاه فردوسی مشهد بود. به دلیل پایین بودن جامعه آماری، نمونه گیری به شکل سرشماری انجام گرفت. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه بیست و چهار سوالی هوش معنوی کینگ و پرسشنامه بیست و پنج سوالی سبک های عمومی اسکات و بروس بود که هر دو توسط مدیران تکمیل شد. برای تعیین پایایی پرسشنامه ها از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. پس از تجزیه و تحلیل به وسیله نرم افزار spss16، ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه هوش معنوی 90/0 و برای پرسشنامه سبک های عمومی تصمیم گیری 84/0 به دست آمد. بنابراین پایایی پرسشنامه ها تأیید گردید. پس از گردآوری داده ها به منظور تجزیه و تحلیل آماری از روش های آماری توصیفی، همبستگی پیرسون و آزمون های آماری مقایسه دو میانگین مستقل، خی دو، تحلیل واریانس یک راهه و چند متغیری استفاده شد. نتیجه ی پژوهش نشان داد، بین هوش معنوی مدیران با سبک تصمیم گیری عقلانی رابطه ی مستقیم و معنی داری وجود دارد. همچنین میزان هوش معنوی مدیران در حد متوسط رو به بالا بوده و سبک غالب تصمیم گیری آنها عقلانی بود. از دیگر نتایج پژوهش این بود که بین هوش معنوی زنان و مردان، هوش معنوی در گروه های مختلف سنی، هوش معنوی در سطوح تحصیلی مختلف و همچنین سنوات خدمت مختلف، رابطه ی معنی داری یافت نشد. بین سبک تصمیم گیری زنان و مردان در سبک اجتنابی رابطه ی معنی داری یافت شد. اما بین سبکهای تصمیم گیری در گروه های مختلف سنی، در سطوح تحصیلی و همچنین سنوات خدمت مختلف، رابطه ی معنی داری یافت نشد.