این پژوهش با هدف مطالعه ی اثر بخشی آموزش نظریه ی انیگرم بر افزایش رضایت زناشویی و عزت نفس انجام شد. جامعه ی آماری کلیه ی زنان خانه دار شهر تهران بودند که از میان مناطق 22 گانه شهرداری شهر تهران، به طور تصادفی منطقه ی 3 انتخاب شد و در این منطقه از بین خانه های سلامت دو خانه به طور تصادفی انتخاب شدند و با به شیوه ی تصادفی از 50 نفر از زنان خانه دار مراجعه کننده به خانه ی سلامت داوودیه (شماره ی 1) و از 50 نفر از زنان خانه دار مراجعه کننده به خانه ی سلامت دروس ( شماره ی 2) به طور داوطلبانه پیش آزمون به عمل آمد و با توجه به نتایج آزمون ها 15 نفر از واجدین شرایط از خانه ی سلامت 1 و 15 نفر ا ز خانه ی سلامت 2، به طور تصادفی به عنوان نمونه ی آماری انتخاب شدند. سپس یکی از خانه های سلامت به طور تصادفی به عنوان گروه کنترل انتخاب شد و دیگری نیز به عنوان گروه آزمایش در نظر گردید. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از: آزمون رضایت زناشویی هودسن و آزمون عزت نفس آیزنگ. پس از همتاسازی دو گروه، افراد گروه آزمایش طی 10 جلسه تحت آموزش انیگرم (متغیر مستقل) قرار گرفته و گروه کنترل به دور از متغیر مستقل نگه داشته شد و بعد از اتمام دوره ی آموزشی، از هر دو گروه آزمایشی و گواه پس آزمون گرفته شد و در انتها نتایج دو گروه مورد مقایسه قرار گرفتند. پس از انجام کارهای آماری و تحلیل کوواریانس، نتایج نشان دادند که رضایت زناشویی وعزت نفس پس از آموزش تیپ های شخصیتی نه گانه ی انیگرم به طور معناداری افزایش داشتند.