بدون شک شعر نو در پی تغییر در ساختار، درون مایه اش نیز دگرگون شد. مضامین و محتوای پویای ارزنده ای جایگزین موضوعات سنتی شعر گشت. شعر نوین جهان عرب از این قاعده مستثنی نیست، چنانچه در قرن بیستم با توجه به زمینه های موجود، شاعرانی از سرزمین عراق درفش انقلاب شعری را به دست گرفته و ساختار و مضامینش را دگرگون ساختند. این پرچم داران و پیشاهنگان در بامداد این قرن به صحنه آمدند و گوی سبقت را از دیگر بلاد عربی ربودند. از جمله این نوآوران: نازک الملائکه، بدرشاکر السیاب و درپی آن دو عبدالوهاب البیاتی می باشند. در این راستا تحقیق پیش رو پیرامون مضامین اجتماعی در شعر آخرین ضلع این مثلث یعنی عبدالوهاب البیاتی می باشد که نگارنده در فصل اول این رساله به بررسی شعر اجتماعی و اوضاع و احوال عمومی عراق در قرن بیستم و چگونگی ساختار اجتماعی جامعه عراق پرداخته و به تبع آن در فصل دوم شرح احوال و آثار شاعر و روند شعری و سیره شخصی وی و همچنین نقش ایشان در پیدایش شعر نو آمده و در پایان مضامین اجتماعی شعر این شاعر نام آور عراقی که شامل موضوعاتی نظیر فقر، عقب ماندگی، دهقان و کارگر، مرض و بیماری، مسئله زن، آزادی، عدالت و غیره مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. کلید واژگان: شعر اجتماعی، ادبیات معاصر عربی، عبدالوهاب البیاتی