هدف از انجام پژوهش، بررسی تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر رضایت زناشویی زوجین در شهر اصفهان بود. بنابراین با توجه به اینکه جامعه آماری این پژوهش کلیه زوجین مراجعه کننده به فرهنگسرای خانواده ی شهر اصفهان بودند که سابقه ازدواج آنها بین 2 تا 10 سال بود ؛ نمونه مورد نظر در این پژوهش 36 زوج با نارضایتی زناشوئی (18 زوج گروه آزمایش و 18 زوج گروه کنترل) بودند که از فرهنگسرای خانواده اصفهان به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایشی به صورت دو جلسه در هفته تحت مداخله آموزش مهارت های زندگی به شیوه گروهی قرار گرفتند و گروه گواه این مداخله ها را دریافت نکرد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، آزمون رضایت زناشوئی انریچ و آزمون جمعیت شناختی بود که در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون بر روی دو گروه آزمایش و کنترل اجرا گردید. نتایج تحلیل کوواریانس حاکی از آن بود که برنامه آموزشی مهارت های زندگی به جز روابط جنسی و جهت گیری های عقیدتی، در مولفه های موضوعات شخصیتی، ارتباط زناشویی، حل تعارضات، رضایت از نظارت مالی، اوقات فراغت، نحوه ازدواج و بچه داری، روابط با بستگان و دوستان و نقش های برابری زن و مرد اثربخش بوده است. نتایج این پژوهش نشان داد که برنامه آموزشی مهارت های زندگی می تواند به عنوان یک روش مداخله برای افزایش رضایت زناشوئی زوجین بکار گرفته شود