تنظیم جریان خون پوست اهمیت زیادی در سلامت و بیماری دارد و توسط مکانیسم های موضعی و عصبی تنظیم میشود. تحقیقات سالهای اخیر نشان داده است که هیدروژن سولفاید(h2s ) بعنوان ترانسمیتر گازی بطور درونزاد سنتز شده و آثار بیولوژیک از خود نشان می دهد. یکی از آثار بیولوژیک هیدروژن سولفاید اثر بر تون عروق می باشد. از آنجا که تاکنون مطالعه ای در مورد نقش هیدروژن سولفاید درونزاد در تنظیم موضعی گردش خون پوستی منتشر نشده است، دراین مطالعه اثر مهار تولید درونزاد هیدروژن سولفاید و اثر تجویز موضعی و سیتمیک هیدروژن سولفاید برون زاد بر گردش خون پوستی مورد بررسی قرار گرفته است. در این تحقیق از موشهای صحرایی نر استفاده شدو گردش خون پوستی در حیوانات بیهوش بوسیله روش لیزر داپلر فلومتری اندازه گیری شد. تزریق موضعی مهارگر آنزیم سیستاتیونین گاما لیاز (آنزیم تولید کننده هیدروژن سولفاید) بطور وابسته به دوز موجب گشادی عروق پوستی شد. در حضور مهارگر آنزیم سیستاتیونین گاما لیاز، تزریق موضعی سدیم سولفاید ابتدا ایجاد تنگی عروق و در دوزهای بالا موجب گشادی عروق پوستی شد. در عدم حضور مهارگر آنزیم سیستاتیونین گاما لیاز، سدیم سولفاید فقط بطور وابسته به دوز موجب گشادی عروق پوستی شد. این نتایج نشان می دهد که هیدروژن سولفاید درونزاد در حالت پایه فیزیولوژیک احتمالأ تون عروق پوستی موش صحرایی را افزایش داده وهیدروژن سولفاید بالقوه می تواند اثرات دوگانه بر گردش خون پوستی داشته باشد. تجویز سیتمیک مهارگر سیستاتیونین گاما لیاز موجب بالا رفتن فشار خون سیستمیک و تاکیکاردی شد. تزریق داخل وریدی سدیم سولفاید موجب گشادی عروق پوستی شد ولی چنین پاسخی در حضور مهار تولید درونزاد هیدروژن سولفاید مشاهده نگردید. تزریق سدیم سولفاید اثر معنی داری بر توازن سمپاتوواگال نشان نداد. این مطالعه پیشنهاد می کند که هیدروژن سولفاید درونزاد حداقل بطور موضعی در تنظیم گردش خون پوستی موش صحرایی نقش فیزیولوژیک ایفا می کند.