ایران بعد از انقلاب اسلامی ، در پروژه های بالادستی از روشهای قراردادی مانند خدمات و یا بیع متقابل استفاده کرده است.در این رساله سعی خواهیم کرد که به بررسی امکان استفاده از روشهای مختلف قراردادی از جمله امتیازی، ساخت-بهره برداری –واگذاری، خدماتی محض،خدماتی خطر پذیر،مشارکت در تولید و مشارکت در سرمایه گذاری، در کنار بیع متقابل بپردازیم. در بخش اول به کلیات موضوع از قبیل تعریف پروژه های بالادستی و همچنین تعریف انواع قراردادها و ویژگیهای آنها پرداخته و در بخش دوم و سوم ضمن بررسی و تحلیل قوانین مرتبط با نفت با توجه به اینکه در سال 1384 مجوز استفاده از روش های مختلف قراردادی با حصول شرایطی در برنامه چهارم توسعه اجتماعی اقتصادی ایران داده شده است به بررسی تطبیق این شرایط هشتگانه با ویژگیهای روش های مختلف قراردادی خواهیم پرداخت که ببینیم آیا این قرارداد ها با قوانین ایران و اصول هشتگانه در ماده 14(ب) برنامه چهارم مطابقت دارد یا خیر. واژگان کلیدی: قراردادهای بیع متقابل- قراردادهای بین المللی نفتی- ماده 14 قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران- پروژه های بالادستی صنعت نفت و گاز